۲۳۶.وَ قَالَ : مَشْرَبُ الْعَذْبِ مُزْدَحَمٌ .

۰.وگفت : مشرب خوش ، جمع كننده اهل دل است .

هر كه را هست مشرب صافى
تشنه صحبت وى اند گروه
كس نكرد آب تلخ و شور ، به جاى
جاى آب خوش است ، ليك انبوه

۲۳۷.وَ قَالَ : مَجْلِسُ الْعِلْمِ رَوْضَةُ الجَنَّةِ .

۰.وگفت : مجلس علم ، مرغزار بهشت است .

بهتر از خُلد ، مجلسى باشد
مجلس عالمان پاك سرشت
مجلس علم جوى زان كه بُود
مجلس علم ، مَرغزار بهشت

۲۳۸.وَ قَالَ : مُهْلِكَةُ الْمَرْءِ حِدَّةُ طَبْعِه .

۰.و گفت : هلاك كننده مرد ، تيزى طبيعت اوست .

همچو خضرش بُود حيات ابد
هركه را خلق ولطف،عادت و خوست^۱
و آنچه سازد هلاك در يك دم
مرد را تيزى طبيعت اوست

۲۳۹.مُصَاحَبَةُ الأشْرَارِ رُكُوبُ الْبَحْرِ .

۰.مصاحبت با بدان ، مثل كشتى است در دريا .

هست كشتى نوح بهر نجات
گر شوى هم نشين دانايى
هم نشينى بُود چنان به بدان
كه بُود كشتى اى به دريايى