۲۴۴.وَ قَالَ : نُورُ المُؤمِنِيْنَ ^۱ مِنْ قِيَامِ اللَّيْلِ .

۰.و گفت : نور مؤمنان ، از برخاستن شب است .

گر تو را ذوق بندگى حق است
شب همان بهْ كه در طلب خيزى
نور رخسار مؤمنان چون هست
از فيوضات ورد و شبخيزى

۲۴۵.وَ قَالَ : نِسْيَانُ الْمَوتِ صَدَأُ الْقَلْبِ .

۰.و گفت : فراموشى مرگ ، زنگ دل هاست .

ياد مرگش چو موم ، نرم كند
فى المثل گر دلى بُود از سنگ
وان كه از مرگ ، خود فرامُش كرد
گيرد آيينه دل او زنگ

۲۴۶.نَوِّرْ قَبْرَكَ بِالصَّلاةِ فِي الظُّلَمِ .

۰.منوّر گردان قبر خود را به نماز در تاريكى شب .

نيست كارى بزرگ تر ز نماز
گر بزرگى ، دمى مشو بيكار
گورِ تاريك خود ، منوّر كن
به صفاى نماز در شب تار

۲۴۷.نُعِيْتَ إلى نَفْسِكَ حِيْنَ شَابَ رَأسُكَ .

۰.خبر مرگ خود يافتى ، وقتى كه سفيد شد سرِ تو .

از جهان سرد شد دلت ، زآن رو
جَعد كافور گشت مُشك تَرَت
يافتى اندكى زمرگ ، خبر
ليك وقتى كه شد سفيد سرت