۲۴۸.نُمْ آمِناً تَكُنْ فِي أمْهَدِ الفِرَاشِ ^۱ .

۰.خواب كن با امن ، تا باشى در بهترين فراشى از فراش ها .

خلق اگر از تو امن و تو امنى
با سعادت ، يقينْ قرين باشى
گر به امن است خوابت ، اى بيدار!
در فراش نكوترين باشى

۲۴۹.وَ مِنْ كَلامِهِ : نَيْلُ المُنى فِي الغِنى .

۰.و از كلام اوست : رسيدن به آرزو ، در توانگرى است .

كام دل ، هيچ تنگ دست نيافت
مستحق از مراد خويش بزيست
خود رسيدن به آرزو و مراد
گر دهد دست ، در توانگرى است

۲۵۰.وَ قَالَ : نَارُ الفُرْقَةِ ^۲ أحَرُّ مِنْ نَارِ جَهَنَّمَ .

۰.و گفت : آتش درون ، سوزنده تر است از آتش دوزخ .

حذر از آه سوزناكان كن
اگرت هست آرزوى نعيم
كآتش اندرونِ سوختگان
هست سوزنده تر ز نار جحيم

۲۵۱.نُورُ شَيْبِكَ لاَ تُظْلِمْهُ بِالْمَعْصِيَةِ .

۰.نور پيرى خود را مگردان سياه به معصيت .

اى كه مويت سفيد شد ديگر
شرم دار از خدا^۳وگناه مكن
نور پيرى خويش را كه عطاست
خواجه! در معصيت ، سياه مكن