گنج گهر (ترجمه منظوم نثر اللئالي) - صفحه 218

۲۵۲.نَضْرَةُ وَجْهِ الْمُؤمِنِ فِي التُّقى .

۰.نازكى روى مؤمن ، در تقواست .

نور وجه از صلاح و تقوا جوى
بشنو اين قول شاه و قصّه مخوان

نازكى اى كه روى مؤمن راست
آن ز پرهيز گارى او دان

۲۵۳.وَضْعُ الإحْسَانِ فِي غَيْرِ مَوْضِعِهِ ظُلْمٌ .

۰.نهادن نيكى در غير موضع ، ظلم است .

همچو بر جاى نيك بد كردن
نيك كردن به جاى بد ، ظلم است

كردن نيكويى نكوست ، ولى
گرنه بر جاى خود بُود ، ظلم است

۲۵۴.وِزْرُ صَدَقَةِ المَنَّانِ أكْثَرُ مِنْ أجرِهِ .

۰.گناه صدقه منّت نهنده ، بيشتر است از اجر او .

صدقه چون دهى ، منه منّت
تا كه بسيار قدر او باشد

گنه صدقه دِه به منّت ، هست
بيشتر زان كه اجر او باشد

۲۵۵.وِلاَيَةُ الأحْمَقِ سَرِيعةُ الزَّوَالِ وَقَبُحَ خُلْقُه ۱ .

۰.دوستى احمق ، زود زايل شود كه زشت است خُلق او .

با تو گر دوستى كند احمق
زود ، آن دوستى شود زايل

زشت خُلق است از آن نمى سازد
هرگز احمق نساخت با عاقل

1.در بعضى نسخ روايت چنين آمده است : وِلايَةُ الأَحْمَقِ سَريعَةُ الزَوالِ و وَيْلٌ لِمَنْ ساءَ خُلْقُهُ وقَبُحَ خَلْقُهُ .

صفحه از 228