امور دنيوى و ترك طلب لذّات جسمانى و مشتهيات ^۱ نفس شيطانى .
و اين از دو وجه تواند بودن ؛ يكى آن كه چون ايمان ، صفتى است جامع جميع صفات رضيّه و اخلاق مرضيّه و هيچ يك از آنها بدون صبر متحقّق نگردد بلكه بعضى از اكابر دين برآن اند كه اخلاق حسنه ، انواع صفت صبراند كه به عوارض ، امتياز يافته اند از يكديگر و آن اختلاف احوال است ـ چنانچه صبر را بر حرب و مقاتله شجاعت گويند و بر مصيبات ، صبر نامند و بر راندن شهوت بطن و فرج ، عفّت خوانند و بر قدر تسير ^۲ از حظوظ ، قناعت دانند و امثال اينها ـ پس ايمان بدين معنى ، صبر بود و ديگرى آن كه چون ايمان ، اعمال صالحه و طاعات را گويند ـ چنانچه بعضى از علماى اسلام براين اند ـ و مواظبت بر طاعات و عبادات ، بى صبر صورت نبندد ، پس ايمان بدين معنى نيز صبر بود و سماحت ، عطف بيان صبر تواند بودن و آنچه در آثار وارد است كه «الصّبر نصف الإيمان» ، ^۳ به اعتبار آن است كه ايمان را عبارت دانند ^۴ از تصديق يقينى و اعمال صالحه ؛ چنانچه رأى بعضى از علماى دين بر اين است .
اكنون چون صداى صواعق اين حقايق ، به سمع جان رسيد ، مخفى نماند كه چون صبر ، عبارت است از اثبات بواعث دينى ، علامت حصول كمال او جز تجلّى به زينت اعمال صالحه نبود و يقين است هر كه را افعال برحسب رضا و امر حضرت ذى الجلال ـ تقدّس عن الأمثال ـ و طبق فرمان رسول ملك ^۵ متعال ـ عليه سلام اللّه في كلّ حال ـ مقرر بود ، به شرف رحمت رحمانى و سعادت عنايت حضرت صمدانى ، مخصوص گردد و در دارالبقاء به دولت وصول به نعيم ابدى و حصول غناى سرمدى ، فايز شود و از ذلّ نكبت بُعد برهد و به عزّ سلطنت قرب برسد ؛ چنانچه آيه كريمه «و بشّر الذين آمنوا و عملوا الصّالحات أنّ لهم جنّات » الآيه^۶ از اين مقصود مخبر