سعادت اين ثواب ^۱ را غنيمت شمرد . در خبر است كه حضرت فرمود كه: «هيچ صدقه از صدقه زبان فاضل تر نيست» . گفتند: چگونه يا رسول اللّه ؟ فرمود كه: «آن شفاعت است كه خون ها بدان محفوظ ماند و منفعت به ديگرى رساند و بدى از ديگرى بازدارد» . ^۲
پانزدهم آن كه ^۳ جانب مساكين و ضعفا را بر جانب اقويا و اغنيا از اهل دنيا راجح دارد و بيشتر ، صحبت با فقراى ^۴ اهل اللّه دارد و هر روز ^۵ يك بار آينه دل را به مواعظ ^۶ و نصايح صلحا جلا دهد ؛ چه مباشرت امور دنيا و مجالست اغنيا دل را تاريك مى گرداند و در اين ، خطر هلاكت ابدى است . نقل است كه چون ^۷ سليمان عليه السلاماز تخت برخاستى به مسجد رفتى و ^۸ نظر كردى ؛ هرجا مسكينى نشسته يافتى ، پيش او رفتى و نشستى و گفتى: ^۹ مسكينى با مسكينى نشيند . و از اين جاست كه حضرت فرمود كه : هر كه خواهد كه با خداوند تعالى نشيند با فقرا و مساكين نشيند . ^۱۰ فرمود كه: اى اهل امّت! با مردگان ^۱۱ منشينيد . گفتند: يا رسول اللّه ! مردگان ^۱۲ كيستند؟ فرمود كه: توانگران .
شانزدهم آن كه از احوال اهل ^۱۳ فاقه غافل نباشد و در سدّ فاقه ^۱۴ ضعيفان و فروماندگان ، تقصير روا ندارد و اهل سؤال را هرگز محروم نسازد . در خبر است كه بنده را در قيامت حاضر سازند و حضرت جبارى ، خطاب ^۱۵ كند كه: «اى بنده من! در دنيا از تو نانى و جامه اى ^۱۶ خواستم ، مرا طعام و جامه ندادى !» گويد: الهى! اين چگونه است؟ گويد: «فلان كس در همسايگى تو گرسنه بود ^۱۷ و فلان كس برهنه ^۱۸ و