و از اين جاست كه حضرت پيغمبر ـ عليه الصّلاة والسّلام ـ فرمود كه: «والذي نفسي بيده ، لو لم تذنبوا لذهب اللّه بكم ، و لجاء بقومٍ يذنبون فيستغفرون اللّه فيغفر لهم» ^۱ يعنى به خداى ^۲ كه جان محمّد در قبضه قدرت اوست كه اگر شما كه بندگان خداييد گناه نمى كرديد ، ^۳ حضرت اللّه تعالى شما را برطرف مى ساخت و جمعى ديگر خلق مى فرمود تا گناه مى كردند و از حضرت او آمرزش آن گناه مى خواستند . پس آن حضرت ، جمله گناهان ايشان را عفو مى فرمود و ^۴ ايشان را از مقبولان مى گردانيد .
اى سعادتمند! چون بدين فصل الخطاب ، محرم حريم ملك توّاب ، جافيان ^۵ تيره روزگار و عاصيان بدكردار را هدايت مى فرمايد به تطهير سر از قاذورات معاصى به زلال ^۶ استغفار و به تنوير مشكات باطن از كدورات ظلمات ذنوب به مصباح توبه كه عبارت است از باز كشيدن عنان نفس از راه جفا با ندامت از ما مضى ^۷ و روى آوردن به بساط وفا كه اين خود به حقيقت مبدأ راه طالبان و سرمايه فتوح صادقان و مفتاح ابواب سعادت سالكان است .

نظم

اگر به آب ندامت برآورى غسلىهمه كدورت دل را صفا توانى كرد
ز منزل هوس ار يك دو گام پيش نهىنزول در حرم كبريا توانى كرد
پس بايد كه بنده به آب ندامت به هدايت «النّدم توبةٌ» ^۸ جرايم ماضيه را از دفاتر اعمال خود بشويد و به سكّين ^۹ استغفار ، نقوش گناه از ^۱۰ ضمير بستراند ^۱۱ تا از هاويه