ليُغان على قلبي و إنّي لأستغفر اللّه في كلّ يومٍ سبعين مرّة» ^۱ يعنى پوشيده مى شود دل من و ^۲ هر روز ^۳ من هفتاد كرّت ^۴ از حضرت غفّار ، آمرزش آن گناه مى طلبم و از شرّ آن بدان خلاصى مى جويم و بعضى «مئة مرّة» ^۵ نقل كرده اند يعنى صد نوبت استغفار مى كنم .
و اگر چه يقين است كه آن حضرت از جميع خطايا مبرّا بود ، اما اهتمام خاطر ^۶ مبارك به ضبط امور دين و مهمّات مسلمين و مجادلات با منافقين و محاربات با مشركين و التفات به امور ضروريه از مآكل و مشارب و امثال اينها جمله را از غفلات ـ كه مكدّر آينه دل اند ـ عدّ فرموده ^۷ و استغفار از آن نموده ^۸ تا طالبان سبيل عرفان و سالكان صراط ايقان ، آن را در كلّ حال ، دستور اعمال گردانند و خود را به وسيله آن به مراتب ارباب كشف و عيان رسانند . ^۹ پس هر صادقى كه جوياى طريق اصحاب يمين و خواهان قرب ^۱۰ ربّ العالمين است ، بايد كه دست اعتصام به موجب فرمان سيّد الانام ـ عليه الصلاة والسّلام ـ در عروه وثقاى توبه و انابت ^۱۱ زند و هر چيزى كه سر مويى حجاب راه او مى گردد ، به آتش تشوير و ندم بسوزد و مَركب همّت ، در مضمار طلب ترقيّات بر مراتب كمالات به جولان درآرد و آنچه اهل ذوق و وجدان ديده و دانسته اند ^۱۲ ببيند و بداند .

نظم

هرچه مى بينى حجاب راه خويشمحو گردان از دل آگاه خويش
غفلت و تشويش از خود دور كنچشم شيطان هوا را كور^۱۳كن
غرق كن در بحر عرفان ، خويش راكين بود آيين جان ، درويش را
نفس بدفرماى را تأديب كنخوى هاى زشت را تهذيب كن
در پى تكميل عقل خويش باشبا خدا باش و ز خود بى خويش باش
در خبر است كه حق ـ جلّ و علا ـ خطاب مى فرمايد به سرّ بنده در وقت ولادت بر سبيل الهام كه : «اى بنده! تو را از ظلمت آباد عدم به صحراى وجود آوردم ^۱۴ پاك از شايبه كدورات و طاهر ^۱۵ از ظلمت معاصى . و ايّام عمر كه سرمايه تجارت آخرت است ، نزد تو امانت نهادم و تو را بر گنج دل كه خزانه اسرار ماست ، امين گردانيدم . هوشيار باش تا داغ خيانت بر ناصيه روزگار خود ^۱۶ ننهى و در قيام به اداى وفاى عهد ما تقصير رواندارى ، تا در مجلس دارالسّلام از دولت لقاى ما محروم نمانى و به حجاب حرمان و عذاب خسران ، گرفتار نگردى «أوفوا بعهدي اُوفِ بعهدكم و إيّاي فارهبونَ »^۱۷» .
اى سعادتمند! ^۱۸ هر كه جوهرى دارد و مى داند كه بهاى آن جوهر ، جميع عمر به مؤونت او وفا مى كند ، ^۱۹ چون آن جوهر ^۲۰ از وى ^۲۱ ضايع شود ، شك نيست كه بر فوات آن جوهر ، مغبوب و مصيبت زده شود و اگر داند كه تضييع آن موجب هلاك وى است ، بدان سبب كه وديعت پادشاهى قاهر است ، يقين كه ملالت و مصيبت او زياده تر ^۲۲ گردد و تحسّر و تأسف عظيم ، پديد آيد . پس هر ساعت از ^۲۳ عمر آدمى ، جوهرى ^۲۴ است كه قيمت آن كس نداند ؛ ^۲۵ زيرا كه بدان جوهر ، سعادت ابدى و پادشاهى سرمدى ، حاصل ^۲۶ مى تواند نمود و به سبب آن از عذاب اليم و خسران مقيم ، خلاصى مى تواند يافت و اين جوهر در هر ساعت از وى فوت مى گردد ^۲۷ و هيچ اثر