گشت . گرد آن جوان مى گشت و مى گفت:

نظم

اى خفته اى كه دوست نگهبان جان توست!تو مست و غافل و^۱كرمش پاسبان توست
خوابت چگونه آيد از شوق آن كريمكش رحمت و عنايت ، بيش از گمان توست!
چون آن جوان ^۲ بيدار شد ، شيخ را بديد و خجل گشت . پس گفت: اى بزرگوار! اين چه جاى ^۳ توست؟! شيخ ، قصه حال بگفت . جوان ، نعره زد و جامه ، چاك كرد و بگريست و روى در بيابان نهاد و باقى عمر ، به طاعت حق ^۴ مشغول شد .
در خبر است كه شيطان ـ عليه اللّعنه ـ گفت: به عزّت تو يا ربّ! همواره اغواى ^۵ بندگان تو مى كنم ، تا آن گاه كه سلطان ارواح ايشان ، در مملكت ^۶ اجسام ، بر سرير تصرّف باشد . حضرت اللّه تعالى فرمود كه: «اى شيطان! به كمال عزّت و جلال و رفعت مكان خويش ، كه هر بنده اى را كه تو اغوا ^۷ كرده باشى ، چون از حضرت ما طلب مغفرت كند ، من از او ببخشم و به رحمت و عنايت خويش ، مخصوص گردانم» و نصّ كلمه «و من يعمل سوءا أو يظلم نفسه^۸ثمّ يستغفر اللّه يجد اللّه غفورا رحيما »^۹ بيان اين حال مى كند ^۱۰ و حديث قدسى: «هل من تائبٍ فأتوب عليه ، و هل من مستغفرٍ فأغفر له» ^۱۱ اثبات اين معنى ^۱۲ مى فرمايد .
پس هر صاحب دولتى را كه كحل الجواهر توفيق و تأييد ، چشم ^۱۳ جان و ديده