الكافرين ـ عليه الصلاة والسّلام ـ ^۱ مى فرمايد كه: «بميريد پيش از آن كه بميريد» . يعنى در خلع لباس ذمايم صفات و قلع اساس شهوات و لذّات ، سعى نماييد و خود را از اوصاف حجابيّه بشرى ، پاك سازيد و هستى موهوم خود را در بحار تجلّيات ، فانى گردانيد و در اين حينى ^۲ كه توانايى داريد تا به خلعت حيات ^۳ معنوى باقى كه توحيد عيانى ^۴ است ، مشرّف شويد و به عزّ سعادت عقبى كه عرفان و لقاى ربّانى است ، فايز گرديد ، پيش از آن كه ^۵ شعار مستعار حيات فانيه را ^۶ از ابدان شما سلب نمايند و دثار اختيار جزوى را از شمار بربايند و در آبار ادبار ، شما را معقود وثاق خسران و شقا ^۷ بمانند .

نظم

تا كه^۸دستت مى دهد كارى بكنپيش از آن كز تو نيايد هيچ كار
اى سعادتمند! سالكان مسالك دين و ناسكان مناسك يقين ، طى صحيفه هر شيوه اى از مطالب نفسانى و شهوات جسمانى را موتى دانسته اند ؛ چه هر حالى كه حال الحيات حاصل بود ، به موت زايل شود و چون حيات صورى ظاهرا مؤسّس ^۹ بر لذات و راحات زايله دنيوى است ، لاجرم قمع اصل هر لذّتى ^۱۰ و ترك وصل هر راحتى ، موتى بود به حسب ظاهر و ليكن ^۱۱ مثمر حياتى بود به حسب باطن ؛ زيرا كه رفع عقبات ضلال ، مورث انوار جمال بود .

نظم

تا نميرى هم ز يك يك چيز توكى نهى گامى در اين دهليز تو
و طالبان مسند سرور را در استهدام ابنيه شرور كه موجب قصور جَنان و سبب