هياكل نويسند و تمثال سازند و بعضى در اوان تسخير ، جنب نيز باشند و از اين نوع حركات كنند .

نظم

بگردان زين همه اى راهرو روىهميشه«لا اُحبُّ الآفلين »^۱گوى
و جمعى ديگر ، زمان را پرستند و ترصّد آنات او كنند و جميع اشيا را در صدور ، محتاج بدو دانند و او را به هيچ چيز محتاج ندانند و عدم او را مستلزم محال بينند و به ازليّت و ابديّت و سرمديّت ^۲ معتقد باشند و اين قوم ، موسوم به دهرى اند و حكايت ايشان مشهور است و احتياج به تفصيل ندارد . ^۳
و جمعى ديگر به حروف ، تقرّب جويند ؛ چه جميع جنّ و شياطين و ارواح و حيوانات را مسخّر آدمى به واسطه تأليف حروف و اسما و تكلّم ^۴ دانند و انتظام امور دنيوى را در ضمن كلام و كلمه مندرج يابند ^۵ از اوامر و نواهى شرعى و عرفى و وصول به مثوبات را نيز به بركت ^۶ كلام و كلمات شناسند و جمله تعليمات و ارشادات و طلسمات و تسخيرات و تحريك آثار علويات را منوط به الفاظ و حروف و اسما بينند . بلكه جميع اشيا را مظاهر اسما گويند و بنا بر اين در تعظيم حروف كوشند و اغتراف مياه مراد از ظروف ^۷ حروف جويند . بعضى بيست و هشت حرف تازى را اعتبار كنند و بعضى سى و دو حرف پارسى را ^۸ و بعضى پنجاه و چهار حرف هندى را و در تأليفات كلمات ، احتياطات كنند و آنچه طبايع ايشان با هم مناسبت نپذيرد و به حدّ افراط و تفريط ، مايل بود ، از آن اجتناب كنند و اسماى ملايكه موكّل خير و ^۹ ملايكه موكّل شرّ ، پيدا سازند و تسخير كنند و به وقت حاجات ، بدان ها توسّل نمايند