اين امور بايد .
ديگرى آن كه مستقبل قبله نشيند به علم خويش تا تحصيل فيض ، اسهل بود ، چنانچه در ساير طاعات .
ديگرى آن كه دست ها را بر سر ^۱ زانو نهد و بغل ها را گشاده دارد ^۲ چنانچه هيأت دايره پديد آيد ، تا مثالى بود از دايره سير وجود ، و نسبت كه مطلوب اهل تسخير است ، اتمّ باشد .
و امّا از آداب اين ذكر ، يكى آن است كه با وضو باشد چنانچه در ديگر عبادات .
ديگرى آن كه بعد از اداى طاعات مفروضه بدان قيام نمايد ، تا وسوسه قضاى نماز و غيره ، او را از توجّه تام ، مانع نگردد و به فوايد مطلوبه تواند رسيد .
ديگرى آن كه چشم بر هم نهاده گويد ، تا احساس خاطر ، او را پريشان نكند .
ديگرى آن كه در كنج خلوت تاريك باشد ، تا خواطر ، جمع بود و حواس ، مضبوط و گفت و گوى خلق ، مشوِّش اوقات او نگردد و از شرّ ريا نيز محفوظ ^۳ بود و از بركات عزلت ، محظوظ و حضرت مرشد حقّانى ، شيخ علاء الدوله سمنانى ـ قدّس اللّه سرّه العزيز ـ به جمله اين معانى ، اشارتى مى فرمايد در اين قطعه:

قطعه ^۴

شرط اين ره طالبا دانى كه چيستدايما با نفس خود بودن به حر
ب

قوت خود كردن ز خون دل مدامترك كردن لقمه شيرين و چر
ب

خلوت تاريك و بيدارىّ شبمعده خالىّ و ذكر چار ضر
ب
چون دُرر اسرار اين اعمال را نتوان سفتن و خفيّات اطوار ^۵ اهل حال را به حكم «كَلِّمِ النّاس على قدر عقولهم» ^۶ گفتن ، عنان بيان از ضرب اعلام حقايق ببايد تافتن و
توسن كلك عنبرفشان را در بيداء افشاى دقايق نرم ساختن .