بلندآوازه و سختكوشى در خدمت به حديث در خود پرورانده است. گفتنى است مقصود اين نوشتار، برشمردن عالمان اُرمَوى در تمام عرصه هاى علم و فرهنگ نيست؛ بلكه تنها ميراث بانان حديثى منظور نظرند.
اينك، گزارش اجمالى از اين خادمان حديث و ميراث دينى، بر حسب جستجو در فهارس و كتب مرجع، ارائه مى گردد:
1 . صدرالذاكرين، على بن عبدالحسين اُرمَوى (متخلّص به «واله») (م 1330ق) وى صحيفة المحبة را كه حاوى چهل حديث در فضايل حضرت على عليه السلام و اهل بيت اوست، به نظم درآورده و نام توان روان بر آن نهاده است. وى در جمادى الاوّل 1316، اين اثر را به پايان برده و در 1322ق، در آن تجديد نظر نموده است. ^۱
2 . يوسف بن عبداللّه حسنى اُرمَوى شافعى(م 958ق) وى اثرى حديثى به نام الأربعون به زبان عربى نگاشته است كه تاريخ كتابت برخى نسخه هاى آن به 1195ق، مى رسد. ^۲
3 . محمّد شفيع اُرمَوى. وى شرح خطبه طتنجيه، اثر محمّد كريم خان بن ابراهيم كرمانى (م 1288ق) را در سال 1399ق ، كتابت كرده است. ^۳
4 . محمّد حسين اُرمَوى . وى در سال هاى 1335 تا 1352ق، در نجف حضور داشته و تعداد زيادى از آثار حديث شيعه را كتابت كرده است كه از آن ميان، اكنون تعداد 39 نسخه در كتاب خانه بزرگ آستان قدس رضوى موجود است. ^۴
5 . عبدالكريم بن ابى طالب اُرمَوى (م 1358ق). وى كتاب ثواب الأعمال شيخ صدوق را