حديث اول

۰.السُّلْطانُ العادِلُ ظِلُّ اللّهِ في أَرْضِهِ. ^۱

۰.يعنى: پادشاه عادل ، سايه خداست در روى زمين.

پادشاهى كه باشد او عادلگفته او را رسول «ظل اللّه »
تا توانى به عدل كوش كه عدلدر دو كون است نيك نامى شاه

حديث دوم

۰.عَدْلُ ساعَةٍ خَيْرٌ مِنْ عِبادَةِ سِتِّين سَنَة. ^۲

۰.يعنى: عدل كردن يك ساعت ، بهتر است از شصت ساله عبادت.

عدل را پيشه ساز در عالمكار خود را به ظلم ، باز مده
زان كه امروز ، عدل يك ساعتباشد از شصت ساله طاعت بِهْ

حديث سوم

۰.اَلعَدْلُ عِزُّ الدِّين وَ قُوَّةُ السُّلْطانِ ، وَ فيهِ صَلاحُ الخاصَّةِ وَ العامَّة.

۰.يعنى: در عدل ، عّزت دين است و قوّت سلطان و صلاح جميع مسلمانان.

هست از عدل ، مملكت آبادانتظام مهام در عدل است
عزّت دين و قوّت سلطاننفع خاص و عوام در عدل است

حديث چهارم

۰.مَنْ عَدَلَ مَلَك ، وَ مَنْ ظَلَمَ هَلَك.

۰.يعنى: هر كس عدل كرد ، پادشاه شد و هر كه ظلم كرد ، هلاك و گمراه شد.

هيچ كارى بِهْ از عدالت نيستاين چنين گفته ، سيّد لَولاك
هر كه او عدل كرد ، شاهى يافتجور و ظلم ار نمود ، گشت هلاك