تواتر معنوى و قوّت متن و مضامين بلند آنهاست . بسيارى از مفاهيم مزبور در روايت هاى صحيح منقول از معصومين عليهم السلاموجود دارد .
مرحوم محمد تقى مجلسى قدس سره در اين باره در شرح «من لا يحضره الفقيه» از شيخ صدوق ، مى نويسد : «لكنّ المصنف (أي الشيخ الصدوق «ره») حكم بصحّته إمّا لتواتره عنده أو لتواتر مضمونه فإنّ أكثر مسائله ورد في الأخبار المتواترة أو المستفيضة أو الصحيحة عن الصادقين «صلوات اللّه عليهم» ^۱ .
لذا مى توان وصيت مزبور را با توجه به مفاهيم عميق و تواتر معنوى آن ، دستور العمل كاملى براى راهيابى انسان به مسير خوشبختى و سعادت دانست ، بويژه كه بيشتر مضامين آن منطبق با روايت هايى است كه صدور آنها از ائمه معصومين ـ صلوات اللّه عليهم أجمعين ـ قطعى است.

روش تحقيق

تصحيح اين رساله ، از روى نسخه شماره 629 مدرسه نمازى خوى صورت گرفت ^۲ . اين نسخه داراى دو رساله است :
اول : الأربعون حديثا يا أربعون الودعانية تأليف أبي نصر محمّد بن عليّ بن عبيداللّه مشهور به «ودعان» ، كه در برگهاى 1 تا 50 آن مجموعه واقع شده است .
دوم : همين وصيت نامه كه در برگ هاى 51 تا 72 اين مجموعه