بازشناسى منابع اصلى رجال شیعه، محمدكاظم رحمانستایش و محمدرضا جدیدىنژاد، چاپ اول، قم: دارالحدیث 1384،568ص.
عالمان حدیثشناس شیعه در طول قرنهاى متمادى، كوشیدهاند كه ضوابط و قواعد ارزیابى حدیث را سامان دهند و در نقد صدورى روایات، تمام توان خویش را به كار گرفتهاند. آنان به این طریق، راه نقد و بررسى علمى احادیث را باز كردند و آفات تاریخى حدیث را پژوهیدهاند.
این عالمان بر اساس سیره عقلایى برخورد با اسناد و نیز آموزهها و ارشادات ائمه اطهار(ع)به بحثهاى راوىشناسى پرداختهاند. قطعاً این نوع بحثها مبتنى بر منابعى است كه گزارشهاى آنها مبناى كار دانش رجال قرار گرفته است. این منابع همچون اسناد علمى، راوىشناسان را یارى مىرسانند كه با تجزیه و تحلیل آنها به شناخت دقیق راویان دست یازند.
این منابع ـ با همه اهمیتى كه دارند ـ تاكنون مورد مطالعه دقیق و جدى قرار نگرفتهاند.
در كتاب حاضر چهار كتاب اصلى و منبع رجال شیعه ـ رجال كشى، فهرست شیخ طوسى، رجال طوسى و رجال نجاشى ـ معرفى و بازشناسى شدهاند. درباره هر یك از منابع چهارگانه فوق، در فصلهاى پنجگانه بحث و بررسى انجام پذیرفته است.
یكم. شناخت مؤلّف: از اوضاع سیاسى ـ اجتماعى عصر مؤلّف، ولادت، خاندان، اساتید و شاگردان، سفرها، تألیفات و وفات وى بحث شده است ؛
دوم. مشخّصات كتاب: توصیف اجمالى كتاب و نسخههاى موجود از آن بررسى شده است ؛
سوم. شیوهشناسى كتاب: شیوه شناساندن راوى و نیز شیوه توثیق و تضعیف در هر كتاب، از مهمترین بحثهاى این فصل است ؛
چهارم. بررسى آراى مؤلّف: به شناخت موضع مؤلّف در برابر مسائل جرح و تعدیل راویان، پرداخته مىشود ؛
پنجم. جایگاه كتاب در منابع رجالى: منزلت كتاب در نزد رجالیان، مصادر كتاب، استناد مؤلّفان رجالى به كتاب، مقایسه كتاب با همگنانش، شروح، اختصارات، تصحیحات و ترجمههاى كتاب، گزارش مىشود.
|