سهل بن يسع بن عبد اللّه بن سعد از بزرگان مشايخ شيعه و محدثين جليل القدر و از ثقات روات محسوب است ، علماى رجال و فقهاء در كتب خود او را تجليل كرده و از وى به عظمت وبزرگى ياد ميكنند ، وى از اصحاب حضرت موسى بن جعفر و حضرت رضا عليه السلام بوده و از اين دو بزرگوار أخذ حديث نموده است.
شيخ طوسى در رجال خود ، او را جزء اصحاب حضرت رضا عليه السلام شمرده و از اظهار نظر در باره او خوددارى كرده ، نجاشى گويد : وى از اصحاب حضرت موسى و رضا عليهماالسلام است و از ثقات بشمار ميرود ، علامه حلى نيز او را در قسم اول خلاصه عنوان كرده و گفتار نجاشى را نقل كرده و او را توثيق نموده است .
روايت حضرت عبدالعظيم از سهل بن سعد در « من لا يحضره الفقيه » باب « صوم يوم الشك » نقل شده است.
25 ـ صالح بن فيض عجلى
از اين راوى در كتب رجال ذكرى به ميان نيامده ، و او در هيچ يك از مآخذ و مصادر كه اكنون در دست نگارنده است ، عنوان نشده و حالات او كاملاً مجهول و از زندگى وى اطلاعى در دست نيست.
اين محدث گمنام كه اثرى در رجال شيعه از وى بدست نيامد ، حديثى توسط حضرت عبدالعظيم نقل كرده است ، از قرارى كه در سند روايت آمده پسرش هم از روات بوده و او نيز مجهول است ، در هر صورت چون راوى و مروى عنه هر دو مهمل هستند بنابر اين حالات اين شخص روشن نيست.
از طريق اين راوى دو حديث در امالى شيخ نقل شده ، در يكى از آنها دارد « حدّثنا ابو صالح محمّد بن فيض العجلي عن ابيه » و در روايت ديگر آمده « حدّثنا ابو صالح
