1.وى از أعاظم علمام و فقهاى عصر خود بود و غالبا اولادش از او نقل نموده اند و همواره او را با صفت «فقيه الاعظم الاورع قدس سره» ياد نموده اند (ر. ك: تكملة امل الامل، ص۲۸۵؛ روضات الجنات، ج۱، ص۲۲).

2.وى صاحب تأليفاتى چون تحفة الأبرار فى مناقب الأئمة الأطهار، حاشية عمدة الطالب فى نسب آل ابى طالب است (ر. ك: روضات الجنات، ج۱، ص۲۲؛ فرهنگ زندگينامه ها، ج۱، ص۷۲۳؛ امل الامل، ج۲، ص۱۰۲؛ اعيان، ج۳، ص۱۷۱ ـ ۱۷۶؛ طبقات اعلام الشيعة، احياء الداثر، ص۷۲ ـ ۷۳؛ معجم التراث الكلامى، ج۲، ص۱۷۴؛ فرهنگ بزرگان اسلام و ايران، ص۱۸۲؛ الذريعة، ج۳، ص۴۰۳ ـ ۴۰۵ و ص ۱۵۰؛ ريحانة الادب، ج۴، ص۱۳۱؛ لغتنامه دهخدا؛ رياض العلماء، ج۲، ص۱۷۵ ـ ۱۷۶؛ بحارالأنوار، ج۱، ص۱۸؛ اثرآفرينان، ج۲، ص۲۹۵؛ مؤلفين كتب چاپى فارسى و عربى، ج۲، ص۷۵۲.

3.صاحب كتاب رفع الملامة عن على عليه السلام فى ترك الامامة (ر. ك: روضات الجنات، ج۱، ص۲۲).

4.وى از فقها و صلحا و شاعران و اديبان عصر خود بود و آن چنان كه گذشت، كفعمى در سال ۸۹۸ق، نزد وى تلمذ مى نمود (ر. ك: امل الامل، ج۱، ص۱۶۱؛ الذريعة، ج۱، ص۲۴۴).

5.وى از جمله عالمان و فاضلان و محققان مدقق و ثقه، متكلم و شاعر و اديب در عصر خود بود است و داراى تأليفاتى است كه از آن جمله مى توان به كتب صراط المستقيم الى مستحقى التقديم و رسالة باب المفتوح الى ما قيل فى النفس و الروح، ذخيرة الايمان، عصرة المنجود، شرح تكليفة الشهيدية و يونسية اشاره نمود: (ر. ك: امل الامل، ج۱، ص۱۳۵؛ كشف الحجب و الاستار، ص۷۵، ۱۳۲، ۳۷۰؛ الذريعة، ج۳، ص۷، ج۶ ، ص۲۶۵، ج۱، ص۱۴، ج۱۱، ص۲۳۰، ج۱۲، ص۲۱، ج۲۵، ص۳۰۸؛ ايضاح المكنون، ج۲، ص۶۶ ؛ اعيان الشيعة، ج۷، ص۱۴۳؛ فهرست هزار و پانصد نسخه خطى، ص۱۷۳؛ تكملة امل الامل، ج۱، ص۳۱۲؛ فرهنگ فلسفه، ج۲، ص۸۸ ؛ رياض العلماء، ج۴، ص۲۵۵؛ روضات الجنات، ج۴، ص۳۵۳).