1.اعيان الشيعة، ج۲، ص۱۸۵.

2.اين كتاب، مختصر كتاب زبدة البيان و انسان الانسان المنتزع من مجمع البيان طبرسى است كه زين الدين ابى محمّد على بن محمّد بن على بن محمّد بن يونس العاملى النباطى البياضى صاحب الصراط المستقيم آن را از مجمع البيان منتخب نموده و بعد از او كفعمى آن را مختصر نموده است. (ر. ك: الذريعة، ج۱۲، ص۲۱؛ ايضاح المكنون، ج۲، ص۲۲۲).

3.موسوعة مؤلفى الامامية، ج۱، ص۳۱۰.

4.همان.

5.الذريعة، ج۵ ، ص۱۵۶.

6.همان، ج۳، ص۷۳.

7.كفعمى اين كتاب را در سال ۸۶۸ق، به اتمام رسانيده است و اين كتاب در سال ۱۳۸۳ق، در تهران به قطع رحلى در ۶۱۹ص، به چاپ رسيده است. (ر. ك: كشف الحجب و الاستار، ص۸۷ ؛ مرآة الكتب، ص۱۱۸). اين كتاب توسط محمدباقر زواره اى اصفهانى و محمّد حسين بن شاه محمّد ترجمه شده است. (ر. ك: الذريعة، ج۴، ص۸۴ ).

8.مختصر اين كتاب نزهة الالباء است. (الذريعة، ج۳، ص۲۹۵، ج۱۰، ص۸۲ ).

9.موسوعة مؤلفى الامامية، ج۱، ص۳۱۲.

10.الذريعة، ج۵ ، ص۹۰.

11.وى اين كتاب را در سال ۸۹۵ق، تصنيف نموده است. اين كتاب در بمبئى در سال ۱۳۱۲ و در تهران در سنه ۱۳۲۱ و ۱۳۲۶ به صورت سنگى به چاپ رسيده است. (ر. ك: كشف الحجب و الاستار، ص۱۵۹؛ مرآة الكتب، ص۱۱۸؛ ايضاح المكنون، ج۱، ص۳۶۹). اين كتاب توسط سيد على بن محمّد بن اسداللّه الامامى ترجمه شده است. (ر. ك: الذريعة، ج۴، ص۱۳۶)، ترجمه ديگر اين كتاب به نام راحة الارواح فى ترجمة المصباح از ميز محمّد حسين خان بن محمد على بن حسين بن نورالدين الموسوى الجزائرى است كه در سال ۱۳۲۴ق، به چاپ رسيده است. همچنين ترجمه ديگرى از آقا نيك بخت به نام نيك بختيه موجود است. (ر. ك: الذريعة، ج۱۰، ص۵۵ ). ترجمه ديگر اين كتاب مونس العابدين بوده كه اين ترجمه از ميرزامحمود بن ميرزاعلى است. (ر. ك: الذريعة، ج۲۳، ص۲۸۲). دو مختصر از اين كتاب به نام الانوار المقتبسة من مصباح الابرار و جنة الواقية است كه تأليف خود كفعمى است. (ر. ك: الذريعة، ج۵ ، ص۱۵۶، ج۲۶، ص۶۳ ). مختصر ديگر اين كتاب مصباح نام دارد كه از حيدر على بن المدقق الشيروانى المولى محمّد بن الحسن صهر علامه مجلسى است. (ر. ك: الذريعة، ج۲۱، ص۹۹). اين كتاب در بمبئى (۱۳۱۲ق، وزيرى، ۳۹۲ص)، تهران (۱۳۲۱ق، رحلى، ۷۷۴ص)، تهران (۱۳۲۶ق، وزيرى، ۴۰۰ص)، تهران (۱۳۴۹ق، رحلى، ۷۷۴ص)، بيروت (مكتبة الولاء، تحقيق محمود محمّد القيسى العالمى و حواشية للمؤلف) به چاپ رسيده است.

12.اين كتاب در اصل مختصر كتاب مصباح كفعمى است كه در سال ۱۳۱۴ق، در تبريز در ۱۴۵ص، و در قطع جيبى به چاپ رسيده است. آقابزرگ چهار ترجمه از اين كتاب را در الذريعة، ج۴، ص۹۴ معرفى نموده است.