اولاد صاحب ترجمه

يكى از اولادهاى او كه بايد خلف صالح ناميد ميرزا محمد بلبل ايران است كه در نطق و خطابه همانند پدر بود. اگر كسى شخص او را در حال سخنرانى نمى ديد نمى توانست تشخيص دهد پدر است حرف مى زند يا پسر. ترجمه اش بيايد.

اشعار صاحب ترجمه

ميرزا محمدرضا واعظ علاوه بر مراتب فضل در فقه و كلام و حكمت و عرفان، اشعار عرفانى مى سروده كه يكى از سروده هايش اين است:
دلا خوش باش تا رسم خوشى از آسمان بينى
مفرسا تن زغم تا سر به پاى راستان بينى
ز اسباب و علل دست توسل بگسل و بگذر
كه اسباب و علل مقهور حكم رازدان بينى
نخستين گوهر عقل از خرد در كنه او حيران
به عجز ما عرفناكش زجان رطب اللسان بينى
و پس از مدح و توصيف خاتم الانبياء و اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام در مدح امام زمان عليه السلام مى گويد:
امام دائم و قائم به عالم عالِم و حاكم
كه ابقاى دو عالم زان وجود جاودان بينى
چو خضر زنده و الياس و ادريس و مسيح است او
بفرموده است اين چارش ز خيل بندگان بينى
جمالش را عيان بينى جهان را كى خزان بينى
الهى گرچنان بينى جنايت را خزان بينى^۱

وفات صاحب ترجمه

در تاريخ وفات محمدرضاى واعظ اختلاف ديده مى شود. بعضى 1320 و برخى بعد از 1320 و برخى 1323 و برخى 1324، علامه جبل عاملى 1323 را درست مى داند. ولى آنچه كه روى سنگ قبر نوشته شده 1318 مى باشد و آن درست است كه روز عيد غدير در تهران از دنيا رفت. در تشيع جنازه اين عالم بزرگ ازدحامى فوق العاده شد. ازتهران تا شهر رى جنازه بر دوش مردم حمل شد. و در نزديكى كفشدارى حضرت عبدالعظيم طرف راست دفن شد.
من قبر را زيارت كردم و پنجره آهنين جلو قبر بود. از خادم خواهش كردم پنجره را باز كرد. سنگ قبر را خواندم و تاريخ وفات 1318 بود و اين اشعار روى سنگ قبر منقوش بود. با زحمت خواندم و يادداشت نمودم. اشعار اين است:
يا تربة ضمنت جسم الرضاء بكم
حويت من كنز اسرار الاطهار
مولى به اتضحت نهج الهدى
حزنا على نفسه من خوف كفّار
والشرع اصبح لاتبدو بواجده
حزنا على نفسه من خوف كفّار
والعلم قد درست آياته و عفت
عنه رسوم احاديث و اخبار
بكته اركان اعواد المنابر اذ
كانت تضيُ دجى منه بانوار
كم سال فيه سيول العلم حيث علا
الكمال باطلال وافخار
ان السماء اقلعت والارض
فغيض انهار آيات و اسرار
فاق الكرام و لم يزل فيه
اطعام ذى مسغب مع كسوة العار^۱
كم قصّ اجنحة الضلال من بدع
و فلّق الهام من اعداء ابرار
نفسى فداء لمن يوم الغدير
بنفسه بعد عشر ضمن اسفار
تاريخ وفات بر سنگ قبر 1318 قيد شده و تعمير كاشى روى قبر 1322 مى باشد و همين امر باعث اختلاف در تاريخ وفات اين عالم بزرگ شده است. ^۲ ولادتش بنابر آنچه كه در مقدمه الانوار القدسيه نوشته شده 1258 يا 1261 است.