613
دانشمندان و مشاهير حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) و شهر ري ج2

به سوى سراى جاويد

سر انجام اين بحر دانش و تحقيق در اواخر تيرماه سال 1371 ه.ش بر اثر زمين خوردگى دچار عفونت پوستى در ساق شد كه بر اثر اين عارضه مدت يك ماه در بيمارستان بسترى گرديد. امّا در اين هنگام دچار اختلالات قلبى عروقى گشت و به دليل وقفه تنفسى در ظهر روز سه شنبه 27 مرداد 1371 ه.ش به سراى باقى شتافت. روز بعد مراسم تشييع از مدرسه عالى شهيد مطهرى با حضور اساتيد دانشگاه، استادان حوزه، فرهنگيان، دانشجويان و نيز دكتر حسن حبيبى معاول اول رئيس جمهور(در آن زمان)، دكتر على لاريجانى (وزير وقت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى) برگزار شد و پس از آن كه آية اللّه امامى كاشانى بر پيكرش نماز خواند، سپس در شهرستان رى و در محوطه برج طغرل بدن آن محيط تحقيق به خاك سپرده شد.
مجلس ترحيم او روز يكشنبه اول شهريور در مدرسه عالى شهيد مطهرى، مراسم هفتم روز پنج شنبه پنجم شهريور بر سر مزارش و نيز مجلس ترحيمى در زادگاهش زواره در روز جمعه ششم شهريور و مراسم چهلمين روز، جمعه سوم مهرماه در تكيه نياوران و روز دهم شهريور در مسجد سيد اصفهان و مراسم سالگرد او روز پنج شنبه چهارم شهريور 1372 در حسينيه بزرگ زواره با حضور جمعى از اساتيد و محققان حوزه و دانشگاه و معاريف محلى و فرهنگيان زواره و اردستان برگزار گرديد. ۱
محيط طباطبايى در سال 1322 ه.ش ازدواج نمود كه ثمره آن پنج فرزند شامل دو فرزند پسر و سه فرزند دختر مى باشد، او از مال دنيا يك خانه محقر در خيابان ژاله، كوچه ناصر آذرى و يك كتابخانه پرارزش حاوى كتب نفيس چاپى و خطى برجاى گذاشت.

1.گلشن جلوه، ص ۱۸۵ .


دانشمندان و مشاهير حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) و شهر ري ج2
612

طبع لطيف

محيط طباطبايى علاوه بر جنبه هاى ادبى و تاريخى، ذوق شعرى نيز داشت و در اشعار «محيط» تخلّص مى كرد. از ايشان قريب به بيست هزار بيت شعر در دسترس مى باشد كه هنوز به صورت ديوان مستقلى درنيامده است. غالب اشعار در خصوص موضوعات اخلاقى و اجتماعى و به مناسبت وقايع مختلف مى باشد. نخستين اثر مكتوبش شعرى است درباره محرم الحرام كه در سال 1302 ه.ش به چاپ رسيده است.
دكتر عبدالحسين زرين كوب در خصوص جنبه شاعر محيط طباطبايى مى نويسد:
بخش عمده اين سخنان موزون ناخرسندى هايى بود كه از سالهاى دور در قالب اين سخنان موزون آسان تر به بيان مى آمد. زبان نثرش زبان استدلال، مناقشه و تفاهم بود. ناخرسندى هايى كه او را به شكايت و ابراز تأسف وامى داشت در حوصله اين زبان نمى گنجد آنچه او آن را شعر مى خواند در حقيقت بثّ الشكوى بود. بيرون ريختن اندوهها و حسرتهاى در خاطر انباشته بود. دوست نداشت آنها را به زبان عادى، و ساده و خالى از آهنگ به بيان آورد. اين نكته او را به شعر و شاعرى كه از جوانى آن را كنار گذاشته بود، بازگرداند. ۱
يادآور مى شود ذوق شعرى اين انديشمند از دوران نوجوانى ظاهر گرديد و در آن دوران به سفارش پدر «بقا» تخلّص مى نمود كه بنا به گفته استاد سيد عبدالعلى فناء توحيدى (برادر استاد و تدوين كننده آثارش) تا سال 1302 ه.ش كه به تهران مهاجرت نمود با همين تخلّص شعر مى سرود و اين نمونه سروده ها اكنون در دسترس مى باشد ولى در اين سال تخلّص «محيط» را براى خود برگزيد. محيط خودش گفته است اشعارم قيافه غزل دارد امّا مطوّل است در ضمن قصيده هم نيست. نمونه اى از شعرش:
سپيده دم كه نواى اذان به گوش مى آمد
روان خفته در آغوش تن به هوش آمد

مرا كه مردمك ديده شب نمى آسود
ز شور بانك مؤذن توان و توش آمد

دراى قافله شب كه مى گذشت از دور
شكسته در بم و زير اذان به گوش آمد

درون ساغر فيروز پرتو مى ناب
به جلوه در نظر رند باده نوش آمد...

1.حكايت همچنان باقى، دكتر عبدالحسين زرين كوب، ص ۴۰۳ .

  • نام منبع :
    دانشمندان و مشاهير حرم حضرت عبدالعظيم حسني(ع) و شهر ري ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
    پیوند معرفی کتاب :
    http://www.hadith.net/post/52477
تعداد بازدید : 146717
صفحه از 845
پرینت  ارسال به