وهاج ، آفتاب معانى از برج طبعش تابان؛ و بدر سخندانى در سپهر قريحتش شتابان است .
محمّد عوفى آورده كه امير قوامى (آنگاه عبارت لباب الالباب را نقل كرده ، سپس چهار بيت از قطعه منقول از هفت اقليم را أعنى «نجات خويش مدان از لباس كز علم است» نقل كرده و ترجمه را خاتمه داده است)» .
عيلقلى بيگ داغستانى متخلص به واله در كتاب رياض الشعراء در روضه قاف نسبت به قوامى رازى چنين گفته:
«امير بدرالدين قوامى رازى از استادان زمان بوده محمّد عوفى گويد به نسبت ممدوح خويش قوام المل طغرائى بقوامى علم شده او راست» آنگاه چهار بيت از اشعار وى را كه در همين مقدّمه درج شده نقل كرده است .
مرحوم رضاقلى خان هدايت در مجمع الفصحاء شرح حال او را درج كرده ليكن بيانات صاحب هفت اقليم اكتفا كرده است (رجوع شود به مجلّد اول ص 476 ـ 477) .
استاد محترم جناب آقاى عبّاس اقبال در مجلّه يادگار (سال دوم؛ شماره اول) تحت عنوان «شعراى گمنام» گفته (ص 67 ـ 72) .
«قوامى رازى ـ قوامى تخلّص چندتن از شعراى فارسى زبان است قبل از استيلاى مغول مانند حكيم موفّق بن مظفّر قوامى فريومذى مذكور در تاريخ بيهق صفحه 258 كه از مدّاحان قوام الدين أبو القاسم ناصر بن على درگزينى وزير معروف سلاجقه عراق و از منتسبين به او بوده مطرّزى گنجه نظامى شاعر شهير كه در نيمه دوم قرن ششم مى زيسته صاحب قصيده مصنوعى در صنايع بديعيّه ، و امير قوامى خوافى از معاصرين عوفى صاحب لباب الالباب ، و قوامى رازى كه موضوع اين مقاله ماست .
بدبختانه از قوامى رازى مانند ساير گويندگان قديم رى يعنى منصور منطقى و بندار و مسعود و أبو المعالى نحّاس غضايرى و شمس و أبو المفاخر مقدار قابلى شعر
