است . اين آثار ، با نام جبّار عسكرزاده ، متخلّص به عاجز ، در 1290 ش در ايروان چاپ شد . وى ، در همين اوان ، با نوشتن مقالات و سرودن اشعار ، همكارى خود را با روزنامه فكاهى ملانصر الدين آغاز كرد و در 1291 ش به نشر هفته نامه فكاهى لك لك در ايروان پرداخت .
با آغاز جنگ بين الملل اوّل و كشمكشهاى خونين ميان مسلمانان و ارامنه ، ناگزير به تركيه مهاجرت كرد . در آنجا ، ابتدا تحويلدار و سپس فرماندار شهر ايگدير شد؛ ولى چندى بعد ناگزير به قفقاز بازگشت . وى ، در 1297 ش ، در شهر نوراشين ، از توابع ايالت ايروان ، مدرسه اى تأسيس كرد كه به علت آشفتگى اوضاع دير نپاييد . در 1298 ش ، بر اثر شدّت گرفتن خونريزيها در قفقاز ، با خانواده خود به ايران آمد .
باغچه بان خدمات فرهنگى خود را ، به عنوان معلّم كلاس اوّل ، در مدرسه احمديه مرند آغاز كرد و ديرى نگذشت كه نحوه كار وى و پيشرفت شاگردانش جلب توجّه نمود . اولين اثر او در ايران نمايشنامه خُرخُر است كه براى شاگردانش نوشت و در مدرسه اجرا كرد . در اين زمان ، امتياز تأسيس يك دبستان دختران را گرفت؛ ولى ، به سبب مخالفتهاى متعصّبان ، موفق به افتتاح آن نشد .
در 1299 ش ، به جهت حسن شهرتش ، بنا به دعوت رئيس فرهنگ آذربايجان ، به تبريز رفت و در آنجا به كار خود ادامه داد . در اين زمان ، با روش تازه خويش نوشتن كتاب اوّل را براى كودكان آغاز نهاد . باغچه بان براى تدريس مواد گوناگونِ درسى وسايل سمعى و بصرى ساخت و كتاب الفباى آسان را براى تدريس فارسى به ترك زبانانِ بزرگسال نوشت . وى ، همكارى همسر و همكارش ، صفيه ميربابايى ، به تدريس دختران در كلاسهاى مخصوص نيز موفق شد . وى ، در اين زمان ، «جمعيت حمايت معلمين» و «جمعيت تئاتر» را تأسيس كرد و نمايشنامه هاى انتقادى ، ازجمله حيات معلمين و اِرْكَك خالاقيزى (خاله قزىِ نَر) را نوشت .
باغچه بان در 1303 ش ، بنا به پيشنهاد رئيس فرهنگ آذربايجان ، كودكستانى به نام «باغچه اطفال» در تبريز تأسيس كرد و نام خانوادگى خود را از عسكرزاده به باغچه بان