(1372 ـ 1306ق) فرزند صاحب ترجمه است. ميرزا مهدى علاوه بر استفاده از محضر پدر، در فقه و اصول از سيد عبدالكريم لاهيجى و شيخ فضل اللّه نورى ، در تهران و از ميرزا حسين نائينى و آقا ضياءالدين عراقى، در نجف استفاده كرده است. او مهمترين شاگرد حكيم ميرزا حسن كرمانشاهى است و صاحب آثار، حواشى و تعليقات متعدد در حكمت و فلسفه و ساير علوم مى باشد. ايشان از بزرگترين شارحان و مدرسان حكمت و فلسفه صدرايى و آثار ابن سينا و از نوادر روزگار و مفاخر حوزه هاى علميه بود. مراتب ورع و تقواى باطنى و ارتباطش با دستگاه اهل البيت عليهم السلاممورد اذعان همه كسانى است كه محضر نيكش را درك كرده اند.
آفرين بر روان آن پدر
كه به جاى ماند از او چنين پسر
منابع
1 ـ اثر آفرينان، زندگينامه نام آوران فرهنگى ايران، زير نظر سيد كمال حاج سيد جوادى، انجمن آثار و مفاخر فرهنگى، 1377ش .
2 ـ تاريخ حكما و عرفاى متأخر، تحرير ثانى ، منوچهر صدوقى سها، حكمت، تهران، 1381ش .
3 ـ ريحانة الادب، محمدعلى مدرس تبريزى، خيام، تهران، 1369ش .
4 ـ مجموعه مصنفات حكيم مؤسس آقاعلى مدرس تهرانى، محسن كديور، انتشارات اطلاعات، تهران، 1378ش .
5 ـ نقباء البشر، آغابزرگ تهرانى، دارالمرتضى للنشر، مشهد، 1404ق .
