لغاتى را كه دور از طباع عامه خلق بوده در حاشيه كتاب جهت آسانى ترجمه كرده» ۱ و به خط ميرزا محمدرضا كلهر، يكى از بزرگترين استادان خط آن زمان، به چاپ رسانده است. ۲ اين نسخه كاملترين ديوان قاآنى و داراى در حدود 21 تا 22 هزار بيت است و مسلما مقدار زيادى از اشعار او گردآورى نشده است. ۳ شعر قاآنى ـ ملك الشعراى بهار درباره قاآنى و شعرا و گويد «از آن پس كه پيروى مكتب صبا را پذيرفته و در اين معنى زير بار نفوذ زمانه رفته بود، شروع به تتبع در طرز متقدمان كرد و از غالب اساتيد قديم تقليد نمود و عاقبت سبكى خاصى كه از آن پس به سبك قاآنى شهرت يافت، برگزيد و بالجمله مكتبى از براى خود برگشود كه تا ديرى شعراى تهران و ولايات ايران به تقليد او شعر مى گفتند» ۴ امّا حقيقت آنكه قاآنى هرگز صاحب سبك خاص و مكتب مستقلى در شعر نبوده الا آنكه به روانى و شيرينى بيان، كه در اين هنر مسلم است، از معاصران خود متمايز است. به قول مؤلف شعر العجم شاعرى او شاعرى تازه نيست، بلكه خواب فراموش شده هفتصد ساله را گويى به ياد آورده است». ۵ ترجمه نويسان قاآنى از حضور ذهن و روانى طبع وى سخنها گفته و شواهدى
1.ديوان قاآنى، چاپ كلهر، خاتمه كتاب.
2.پس از آن هم در تاريخ ۱۳۰۲ ميرزا محمود خوانسارى نسخه ديگرى از آن چاپ كرده و پريشان قاآنى و حدايق السحر رشيدالدين وطواط را به آغاز آن ملحق ساخته چاپهاى مكررى كه بعد از آن شده همه از روى اين دو نسخه است و هيچ كدام در نفاست طبع و صحت متن با اين دو نسخه (خاصه نسخه خط كلهر) برابرى نمى كند. آخرين چاپ ديوان قاآنى با تصحيح و مقدمه دكتر محمد جعفر محجوب و با فهرستهايى كه به آخر كتاب افزوده شده، در آبان ۱۳۳۶ ش. در تهران انتشار يافته است.
3.ميرزا طاهر ديباچه نگار در شرح حال قاآنى گويد «از صد هزار متجاوز قصايد و غزليات و رباعى و مقطعات حكيم، دو ثلثش موجود و باقى مفقود است» اگر اين قول راست باشد نزديك به چهل هزار بيت ديگر از اشعار او از دست رفته است.
4.خطابه ملك الشعراى بهار، مجله ارمغان، سال ۱۴، شماره ۱ .
5.شبلى نعمانى، شعر العجم، ترجمه فخر داعى: جلد ۳، تهران، ۱۳۳۴ ش.
