مجله فروغ تربيت آغاز كرد.
در سال 1304 ش، براى ادامه تحصيل راهى فرانسه شد. به دانشگاه سوربن راه يافت و در رشته ادبيات مشغول به تحصيل شد. در اين مدت با بسيارى از اديبان و نويسندگان ايرانى و اروپايى مانند محمد قزوينى، سيد حسن تقى زاده، ولاديمير مينورسكى و ديگرانى كه در پاريس به سر مى بردند ، ارتباط برقرار ساخت . او پس از پنج سال اقامت در اين شهر، با دريافت ليسانس به تهران بازگشت.
اقبال پس از ورود به تهران، براى تدريس به دارالمعلمين عالى دعوت شد. و علاوه بر اين كار، تحقيقات علمى خود را نيز ادامه داد و به ترجمه ، تأليف و تصحيح كتبى مانند حدائق السحر، خاندان نوبختى، طبقات سلاطين اسلام پرداخت و با مجلات مختلف به همكارى پرداخت كه حاصل آن مقالات زيادى است كه در نشريات چاپ شده است.
در سال 1312ش بار ديگر روانه پاريس شد تا به تحقيقات مربوط به رساله اجتهاديه خود بپردازد. پس از نزديك به دو سال، اين رساله تدوين و در شوراى دانشگاه تهران به عنوان رساله دكترا پذيرفته شد. در سال 1317ش (1938م) به تهران بازگشت و اين بار تدريس در دانشگاه تهران را آغاز كرد و در كنار آن به عضويت پيوسته فرهنگستان انتخاب شد.
تدريس در دانشگاه ، انتشار مجله يادگار و تأسيس انجمن نشر آثار ايران فعاليتهايى بود كه اقبال در اين دوره از زندگى، خود را به آن مشغول داشت. در اين ميان مجله يادگار درخششى بسيار داشت و نزد اهل ادب جايگاهى ويژه يافت. اين امر تنگ نظريهاى بسيارى را برانگيخت تا جايى كه اقبال را واداشت در اوايل سال 1328ش، پس از پنج سال اين مجله را تعطيل كند. ^۱ او پس از اين، به عنوان رايزن فرهنگى در دى ماه

پيشرفت او باشد. اقبال 10 ـ 12 ساله بود كه به تهران رفت. ^۱
از دوران كودكى در كنار كار و كمك به معيشت خانواده به آموختن پرداخت. در سيزده سالگى به سال 1288ش به مدرسه شركت كه به همت مرتضى نجم آبادى و شمارى از دوستان برپا شده بود، راه يافت. او در اين مدرسه پيشرفت سريعى از خود نشان داد. همين امير سبب شد تا نجم آبادى به پايمردى ابوالحسن فروغى او را روانه دارالفنون سازد. اقبال در دارالفنون، مورد حمايت فروغى قرار گرفت و به پشتوانه مقررى ماهانه كه از سوى او تعيين شده بود، به ادامه تحصيل پرداخت.
اقبال پس از پايان تحصيل، فعاليتهاى فرهنگى خود را آغاز كرد. او نخست به تدريس در مراكزى مانند دارالفنون، درالمعلمين مركزى، مدرسه علوم سياسى و مدرسه نظام پرداخت و سپس معاونت كتابخانه معارف را كه در مدرسه دارالفنون بود پذيرفت. او خارج از مراكز آموزشى به نگارش مقالات ادبى و علمى همت گمارد و همكارى خود را با ملك الشعرا بهار، رشيد ياسمى و سعيد نفيسى در مجله دانشكده و محمدعلى فروغى، ابوالحسن فروغى، غلامحسين رهنما و عبدالعظيم قريب ، در