است و بر تعدادى متون نيز مقدمه نگاشته و تعدادى از مقالات به زبانهاى بيگانه را به فارسى برگردانده است. در مجمع علمى لغوى دمشق عضويت داشت. ۱ به زبانهاى عربى و فرانسه آشنايى كامل داشت. داراى طبعى بلند و روحى بزرگ بود و هيچ گاه به مقام و منصب اهميتى قايل نمى شد. در سال 1320ه حكيم الممالك حكيمى اقبال را به وزارت فرهنگ انتخاب كرد ولى وى نپذيرفت و در انتخابات دوره اول مجلس سنا ، با اين كه انتخاب وى قطعى بود از دوستان و طرفدارانش خواست تا به وى رأى ندهند. ۲
عباس اقبال آشتيانى استاد نامور پژوهشهاى تاريخ و ادب ايران، آراسته به صفات عاليه و برجسته انسانى و برخوردار از عواطف رقيق و مشتهر به صداقت و امانت دارى بود.
مجموع ويژگيهاى اخلاقى و علمى او سبب شد تا در دوران حيات خود تأليفاتى جامع و مستند ، با انشايى بى تكلف و دلنشين به خوانندگان و علاقه مندان ارايه نمايد. با حقيقت جويى و تلاشى كه در روان او موج مى زد، شخصيتى ماندگار و خوشنام از خود به جاى گذاشت.
اقبال گاهى شعر هم مى سرود، از جمله قصيده اى 24 بيتى كه در سال 1332 در رم سروده و يك قطعه رباعى است كه تراوش فكرى و احساس او را تقرير مى نمايد:
پنجاه و سه سال عمر من رفت به باد
زآن جز غم و اندوه نمانده است به ياد
خوابى ديدم سر به سر آشفته
درس خواندم بى اساس از بنياد
در اينجا براى آگاهى علاقه مندان برخى از تأليفات، ترجمه، تصحيح، و تحشيه آن فاضل گرانسنگ ، بدون اين كه سنگين و سبك كرده باشيم، درج مى شود:
تأليف
