علت اصلى روگردانى شيخ از ملك پدر و مجذوب شدنش به سلطانعلى گنابادى و اختيار طريق صوفى گرى، مطالعه كتاب سعادت نامه ملا سلطانعلى گنابادى مى باشد.
صاحب كتاب مفاتيح الاعجاز به نقل از شيخ عبداللّه مازندرانى حائرى در بيان علت گرويدنش به تصوف آورده است كه: ^۱
مرحوم حاج شيخ عبداللّه حائرى نقل مى كرد[كه] مطالعه كتاب مزبور [سعادت نامه] باعث گرويدن او به تصوف و ارادت به حاج ملا سلطانعلى شده بود.
شيخ عبداللّه از طرف سلسله صوفيه به لقب رحمت عليشاه ملقب شد از بزرگان صوفيه گرديد و پس از مدتها در تهران شيخ اين سلسله گرديد و همه سرسپردگى هاى آن فرقه به اعتبار و اختيار وى انجام مى يافت و در اواخر عمر شهرت فراوان پيدا كرد.
پدر عاليقدرش(ره) و همچنين برادر ارشد وى حضرت آيت اللّه شيخ محمدحسين(ره) همواره او را از ادامه راهش نهى مى نمودند و مخالف او بودند.
وى كتابى دارد به نام متممّ لايحه شب 17 ربيع الثانى 1332 ق كه به همراه لايحه ربيع الثانى مجتبى قزوينى در سال 1332 در تهران چاپ گرديده است. ^۲ از وى مقاله اى نيز در اثبات توحيد و ردّ بر ملحد مى باشد كه در كتاب اسرار خلقت تأليف سرهنگ احمد اخگر، چاپ تهران، 1316 در قسمت سوم از دوره دوم آن كتاب به چاپ رسيده است، كه بيانگر گوشه اى از عقايد و افكار او مى باشد.

برادران شيخ عبداللّه مازندرانى حائرى

وى چهار برادر داشت كه همگى جزو افتخارات شيعه بودند:

8 ـ مناسك الحج.
9 ـ زاد المتقين.
10 ـ شرح شرائع.
مرحوم شيخ زين العابدين مازندرانى سرانجام پس از عمرى سرشار از تقوى و عبادت و خدمت به اسلام و حوزه هاى علميه در دهه دوم ذيقعده سال 1309 ق در سن 82 سالگى دار فانى را وداع گفت و پس از تشيع در كنار درب قاضى الحاجات حرم مطهر امام حسين مدفون گرديد. ^۱

تولد شيخ عبداللّه مازندانى حائرى

شيخ عبداللّه مازندرانى ظاهرا فرزند چهارم مرحوم آية اللّه شيخ زين العابدين مازندرانى مى باشد ^۲ كه در سال 1284 قمرى مطابق با 1247 شمسى در كربلا متولد شد. ^۳

رويگردانى از مسلك پدر

شيخ عبداللّه مازندرانى پس از تحصيلات از مسلك پدر روى گردنيد و مصداق «انّه عمل غير صالح» گشت.
وى در سال 1306 ق به نزد ملا سلطانعلى گنابادى ^۴ رسيد و با يك نظر مجذوب وى شد.