ديگرى با نام مستثبت در ردّ آن تأليف كرده ابوالقاسم كعبى نيز با خواندن اين رده كتابى به نام نقض المستثبت نوشت .
سوسنجردى مى گويد:
من اين كتاب را برداشتم و عازم رى شدم تا به ابن قِبَه برسانم ، ولى پيش از رسيدنم وفات يافته بود .
بنابر اين سخن مى توان گفت كه فوت ابن قِبَه پيش از سال (317 ق) كه تاريخ فوت ابوالقاسم كعبى است ، بوده است .

منابع

مجالس المؤمنين ، ج 1 ، ص 438؛ جامع الروات ، ج 2 ، ص 139؛ ريحانة الادب ، ج 8 ، ص 149؛ الذريعة ، ج 2 ، ص 335 ـ 336؛ الكنى والالقاب ، ج 2 ، ص 289؛ دائرة المعارف تشيع؛ ج 1 ، ص 358 .

3

ابن قِبَه رازى

على رضا هَزار

ابو جعفر محمّد بن عبدالرحمن رازى كه به ابن قِبَه رازى نام بردار است ، فقيه و متكلم شيعىِ قرن چهارم است . وى شاگرد ابوالقاسم احمد بن عبداللّه كعبى (م 317 ق) بوده است . كعبى از مشاهير عالمان معتزله عصر خود بود كه در علم كلام عقايد و نظريه هاى ويژه اى دارد و فرقه اى هم به نام «كعبيه» موسوم به او هستند .
ابن قِبَه از معاصران شيخ كلينى (م 329 ق) است . وى در ابتدا در كيش اعتزال بود و پس از مدتى به تشيع گرويد و با استادش ابوالقاسم احمد بن عبداللّه كعبى به چالش برخاست .
گفته اند كه ابن قبه ، پنجاه بار پياده به سفر حج رفت . ابن بطه از وى دانش آموخت و ابوالحسن سوسنجردى از وى روايت كرده است .
مهم ترين آثار ابن قبه ، الإمامة و نيز الإنصاف في الإمامة ، است . از ديگر آثار ابن قبه مى توان ، التعريف در امامت ، الرد على ابن على الجبائى ، الرد على الزيدية را برشمرد .
سوسنجردى مى گويد:
پس از زيارت حضرت رضا عليه السلام به بلخ رفتم و بر ابوالقاسم كعبى كه از پيش آشنايى داشتم وارد شدم . كتاب انصاف ابن قبه هم همراه من بود . چون ابوالقاسم آن را خواند ، كتابى با نام مسترشد در ردّ آن نگاشت و چون ابن قبه آن را بخواند كتاب