و ترجمه فارسى بخشى از اين فوايد با عنوان مناظره حكيم و فقيه به اهتمام آقاى محمدحسن شفيعيان در كتاب نخبگان علم و عمل ايران چاپ شده است.
24 ـ جلوه در شعر نيز ذوق و توانايى خويش را بروز داد امّا خودش به جمع و تدوين سروده هاى خويش تمايل نشان نمى داد. امّا يكى از شاگردانش ـ ميرزا عليخان عبدالرسولى ـ در سال 1348 ه.ق اشعار جلوه را جمع و تدوين نمود كه به سعى و اهتمام احمد سهيلى خوانسارى در چاپخانه فردوسى تهران به طبع رسيد. اين ديوان كه در يكصد و يازده صفحه و در قطع رقعى تنظيم شده قصايد، غزليات و مثنويات جلوه را شامل مى شود.
25 ـ مقدمه ديوان مجمر و شرح حالى از آن شاعر كه همراه با ديوان مزبور در سال 1312ه.ق در تهران چاپ شده است.
26 ـ شرح حال خود، خانواده و برخى اجداش كه به تقاضاى اعتضاد السلطنه آن را نگاشت و در كتاب نامه دانشوران ناصرى درج گرديد.
به سوى سراى جاويد
سرانجام رنجورى و فرتوتى جلوه را بر بستر الم افكند . او در شب جمعه ششم ذيقعده سال 1314 ه.ق مطابق با آذرماه سال 1285 ه.ش رحلت نمود. پيكر پاكش را با احترامى تمام كه جمعى از علماء اعلام و طلاب حكمت از شاگردانش آن را تشيع مى كردند در جوار مقبره شيخ صدوق معروف به ابن بابويه دفن ساختند و مقبره اى مخصوص برايش احداث نمودند. اين مقبره به تدريج رو به ويرانى نهاد و در سالهاى اخير بقعه اى زيبا و به تقليد از آرامگاه حافظ بر روى مزارش ساخته اند. سنگ قبرى با نظارت محمد ابراهيم تهرانى و عمل استاد عبداللّه حجّار قزوينى و به سعى و اهتمام سيد مهدى خادم بر مزار جلوه نصب گرديده كه در آن مقامات جلوه ستوده شده است.