مولايى از سال 58 تا 68 ادامه يافت. در اين دوران اقدامات زير انجام شد:
1 ـ احداث قرض الحسنه
براى رفع نيازمندى هاى نيازمندان، صندوق قرض الحسنه اى به همّت آقاى غيورى از هيأت امنا و نيز امام جمعه شهر رى در 1361ش تأسيس شد. اگر چه سرمايه اين قرض الحسنه چندان چشمگير نبود امّا با پرداخت وام هايى نياز نيازمندان را برطرف مى كرد.
2 ـ احداث درمانگاه عمومى
براى ارايه خدمات پزشكى به كاركنان آستان و نيز زائران، يك درمانگاه كوچك عمومى در جوار حرم حضرت عبدالعظيم در سال 1361ش تأسيس شد. اين درمانگاه فاقد امكانات پيشرفته و تخصصى بود. چنانكه در فصل بعدى اشاره خواهيم كرد، به هنگام اجراى طرح توسعه آستان در دوران توليت جناب آقاى محمّدى رى شهرى، اين درمانگاه به محلّ بزرگترى واقع در نزديكى چشمه على انتقال يافت. و در سال 1369 بخش هاى تخصصى آن آغاز به كار كرد. در داخل مجموعه آستان نيز يك دارالشفاى جديد ساخته شد.
3 ـ برداشتن ديوار صحن باغ طوطى
ديوارى كه در سمت جنوب صحن باغ طوطى قرار داشت براى توسعه فضاى تردد زائران برداشته شد.
4 ـ حوزه علميه حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام
پس از تخريب آرامگاه رضاشاه در جنوب غربى آستان كه پس از پيروزى انقلاب اسلامى توسط آقاى خلخالى انجام شد، حوزه علميه اى براى تربيت و تعليم طلاب در سال 1361 ساخته شد. برنامه هاى آموزش آن بر اساس برنامه هاى حوزه علميه قم تنظيم گشته و صدها طلبه در آن به تحصيل پرداختند. اين حوزه كه هم اكنون نيز پابرجاست، 70 حجره براى اسكان طلاب و يك كتابخانه تخصصى به مساحت 350متر دارد. و تحت سرپرستى حجّة الاسلام والمسلمين كروبى كار خود را آغاز كرد. (تصوير شماره 28 و29)