كتاب نوشته و امام جواد عليه السلام هنگام مرگش در 210 ق ، براى وى حنوط و كفن به مدينه فرستاده بودند. ^۱
از ديگر مشايخ عبدالعظيم كه از راويان ثقه و مورد اعتماد شيعه است بايد از عمر ابن محمد بن عبداللّه معروف به ابن اذينه نام برد. او از اصحاب امام صادق عليه السلام و كاظم عليه السلام و از مشايخ و بزرگان شيعه در بصره بود و كتابى در فرائض تأليف كرد. ابن اذينه از بصره به يمن گريخت زيرا عباسيان در تعقيب او بودند و در همان جا نيز از دنيا رفت. ^۲
سليمان بن سفيان نيز از ديگر مشايخ مهم عبدالعظيم حسنى است كه رجال و فقهاى شيعه او را به بزرگى ياد كرده و بر توثيق او متفقند. فضل بن شاذان از علما و زهاد بزرگ شيعه از وى روايت كرده است. او كه اشعار سيد حميرى را براى مردم مى خواند به «مستدق» ملقب شد. وفات او را سال 130 ه . ق . ذكر كرده اند.
يكى ديگر از مشايخ او، يحيى بن سالم الفراء از محدثان و مؤلفان بزرگ و زيدى مذهب است كه از ثقات اهل حديث شمرده مى شود. ^۳
سليمان بن جعفر بصرى از بزرگان و ثقات روّات و از فرزندان جعفر طيار، از ديگر مشايخ عبدالعظيم حسنى است. او را از اصحاب امام كاظم عليه السلام و امام رضا عليه السلام ذكر كرده و علماى رجالى بر توثيق او اتفاق نظر دارند. وى كتابى نيز تأليف كرده است. ^۴
از ديگر مشايخ عبدالعظيم مى توان به اين عدّه اشاره كرد:
سليمان بن حفص مروزى، از علماى بزرگ خراسان و از اصحاب امام رضا عليه السلام امام هادى عليه السلام و امام عسكرى عليه السلام ،
ابراهيم بن ابى محمود از اصحاب امام كاظم عليه السلام و امام رضا عليه السلام ، از بزرگان و راويان

رفت و در آن جا وفات يافت. ^۱ هشام از شاگردان جوان امام صادق عليه السلام و مورد اعتماد او بود. نخستين كسى است كه به لحاظ علمى ـ كلامى مباحث امامت را مطرح ساخته و با مخالفان اهل بيت به احتجاج نشسته است. ده ها كتاب تأليف كرده كه امروزه در دسترس نيست. علماى شيعه او را از راويان ثقه و صادق و با شهامت و مورد وثوق امام صادق عليه السلام و امام كاظم عليه السلام دانسته اند.
از مشايخ ديگر عبدالعظيم حسنى، محمد بن ابى عمير، مكنى به ابواحمد است كه از ثقات و بزرگان شيعه و از اصحاب موسى بن جعفر عليه السلام ، امام رضا عليه السلام و امام جواد عليه السلام محسوب شده و از آنان حديث نقل كرده است. علماى رجال، نسّابه و فقها به اخبار و روايات او اعتماد كامل دارند و وى را درنهايت توثيق مى دانند. ابن ابى عمير از زاهدان و عابدان عصر خود بود و از امام رضا عليه السلام و امام جواد عليه السلام اخبار و رواياتى را نقل كرد. گفته اند وى قريب به صد جلد تأليف داشت. خليفه وقت او را مدتى به زندان انداخت و سپس به منصب قضاوت در سرزمينى فرستاد. محمد بن ابى عمير در 217 ق . از دنيا رفت. ^۲
حسن بن محبوب معروف به «سرار» يا «زرار» از ديگر مشايخ عبدالعظيم حسنى عليه السلام است. وى از راويان و مشايخ ثقه و بزرگ شيعه و از اصحاب امام كاظم عليه السلام و امام رضا عليه السلام است كه عمدتاً از امام رضا عليه السلام روايت نقل كرده است. حسن بن محبوب در234ق . از دنيا رفت. ^۳
صفوان بن عيسى يكى ديگر از مشايخ عبدالعظيم حسنى عليه السلام ، از ثقات و اصحاب امام كاظم عليه السلام ، امام رضا عليه السلام و امام جواد عليه السلام است كه همه علماى اماميه بر توثيق وى متفقند. او از ائمه عصر خود و از صحابه امام صادق عليه السلام نيز نقل روايت كرده است. حدود سى