صفوى است. روپوش زرين صندوق مرقد از زريهاى گرانبهاى دوران صفوى مى باشد. ضريح نقره بنا به دستور فتحعلى شاه قاجار تهيه و نصب شده است. آيينه كارى و نقاشى و طلاكارى گنبد اين بنا متعلق به دوران قرن سيزدهم هجرى است. تعميرات مجموعه اين مكان مقدس در حال حاضر نيز ادامه دارد. در مجاورت مرقد مطهر مقابرى متعلق به سلاطين قاجاريه و علماء و رجال مى باشد. ۱
34 ـ دايرة المعارف تشيع، مؤلف مدخل: مهوش صفايى (معاصر)
رى، شهرى است كهن و باستانى كه در قدمت با بابل و نينوا پهلو مى زند. رى، باقدمتى چند هزار ساله كه بناى آن را به قرن هستم (ق.م) نسبت مى دهند و با نام هاى راكس، راگو و در اوستا رغه و در كتيبه بيستون، رگا و در متون يونانى، راگو، راگا، راكيا و در سريانى رى، دورا، و در زبان ارمنى رى و در پهلوى رى ـ ر گ ـ راگا، ضبط شده است. در ونديداد از كتب مقدسه زردشتيان آمده است: «دوازدهمين كشور باشكوه كه من «اهورا مزدا» آفريدم «رغه» است با سه نژاد. اهريمن پسر مرگ بر ضد آن آفت بى اعتمادى پديد آورد». در مجمل التواريخ چنين مى خوانيم: «منوچهر بدين جايگاه شهرى از نو بنا نهاد ... و آن را ماه جهان نام نهاد ... رى در تقسيمات پيش از اسلام جزو سرزمين ماد بزرگ بوده و ماد راگيان يا ماد رازى ناميده مى شده است. به هنگام سلطنت شاهان اشكانى اقامتگاه بهارى آنان بوده و بدان ارشگيه مى گفته اند. مادها شهر قديم «رگ» يا «رى» را «اورپس» مى ناميدند، چون به عهد سلوكيان زلزله شديدى شهر رى را ويران كرد و سلوكوس اول معروف به نيكاتر (280 ـ 312 پ. م) خرابى ها را مرمت و شهر را بار ديگر آباد گردانيد و نام موطن خويش «اورپس» را بر آن نهاد. اين نام بعدها به ارشكيه يا ارساكيه تبديل گرديد. (21و 22)
رى عروس جهان و شاهراه دنيا و ميانجى خراسان و گرگان و عراق بوده است.
