گرفته اند. مركز آن كهريزك در جنوب بهشت زهرا است. اين بخش به واسطه قرار گرفتن بين رودخانه كرج و جاجرود داراى خاكهاى حاصلخيز و مناسب زراعت است. محصولات عمده آن عبارتند از: غلات به ويژه گندم و جو، حبوبات، سبزيجات و سيفى جات؛
3) فشاپويه، اين بخش دره اى وسيع است. بين كوه آراد (حسن آباد) در شمال و كوه مره در جنوب و كوههاى كورابلاغ در جنوب غربى، قسمت شمالى دره به وسيله پايين دست رودخانه كرج و قسمت جنوبى آن توسط رودخانه شور مشروب مى گردد. به همين دليل زمينهاى بخش جنوبى فاقد آبادى و تنها زمين هاى قسمت شمالى قابل زراعت است. محصولات اين بخش: غلات، حبوبات، پنبه، چغندر قند، سيب زمينى، انار، و انجير است.
آب و هواى شهرستان رى، در كل معتدل و خشك و حداكثر دما در تابستان 42 درجه سانتيگراد بالاى صفر و در زمستان حداقل 4 درجه سانتيگراد زيرصفر است. ميزان بارندگى آن 200 ميليمتر در سال است.
نژاد و زبان، ساكنين رى، آريائى نژاد و فارسى زبان هستند. اما مهاجران، ترك، كرد، افغانى و پاكستانى و هندى زبان نيز در اين شهر سكونت دارند. جمعيت شهرستان رى، در سرشمارى سال 1366 ش تعداد 420 هزار نفر بوده اما در 1375 ش جمعيت اين شهرستان جزء آمار تهران به حساب آمده است.
منابع: جز آنچه در متن مقاله آمده است، احوال و آثار و افكار رازى، محقق؛ مقدمه السيرة الفلسفية، تأليف محمد بن زكرياى رازى؛ جنة النعيم، 402؛ ديوان شمس، مولانا جلال الدين محمد بلخى، 184؛ رجال نجاشى، صفحات متعدد؛ رجال شيخ طوسى، صفحات متعدد؛ سياستنامه، نظام الملك، 279؛ فتوح البلدان، بلاذرى، 319؛ الفهرست، ابن نديم، 344؛ الفهرست،شيخ طوسى؛جغرافياى كامل ايران،1/512؛ شهرهاى ايران، عبدالحسين سعيديان. ^۱

دايرة المعارف تشيع، 3/326) و آرامگاه بى بى شهربانو دختر يزدگرد و همسر امام حسين عليه السلام (بى بى شهربانو، دايرة المعارف تشيع، 3/548) و پناهى براى زنان زائر. افزون بر اين ابنيه، در اين شهر آثار تاريخى با ارزشى وجود دارد چون: تپه ميل، كه قدمت آن به دوره ساسانيان مى رسد و در كنار جاده ورامين نزديك روستاى خير است؛ قلعه طبرك و باروى قديم آن كه يادآور حكومت خلفاى عباسى (132 ق) است؛ برج طغرل، با بلندى 20 متر، بنايى آجرى كه پيكره طغرل اول سلجوقى را در خود جاى داده است (برج طغرل، دايرة المعارف تشيع، 3/168)؛ زندان هارون، ساختمانى مكعب مستطيل كه با سنگهاى نامنظم تيره و ملاط گچ و طاق آجرى ساخته شده كه ارتفاع اصلى آن 9 متر است و قدمت آن به قرن چهارم هجرى مى رسد.
برخى از اهالى حاشيه نشين اين شهرستان كشاورز هستند و آب كشاورزى آنها از طريق چاههاى عميق و نيمه عميق و كاريز فراهم مى شود. و محصول عمده آنان گندم، جو، ذرت، تره بار، گياهان علوفه اى و چغندرقند و انواع ميوه مى باشد. آب آشاميدنى شهرستان از طريق سرو رود كرج، سدّ لتيان و جاجرود و سدّ لار تأمين و از طريق شبكه لوله كشى وارد شهر مى گردد. برق رسانى آن نيز از طريق برق شبكه منطقه اى تهران تأمين مى شود. بافت معمارى شهر رى در حال حاضر همچون تهران از ويژگى خاصى برخوردار نيست. زيرا با توسعه بى رويه شهر تهران و مهاجرت روستائيان به شهرها بيشتر زمين هاى كشاورزى اين منطقه تبديل به مناطق مسكونى با كوچه هاى باريك و خيابانهاى كم عرض و كارگاههاى صنعتى شده كه از جمله مى توان از كارگاههاى سنگ برى، كارخانه هاى توليد مصالح ساختمانى، تعميرگاهها و واحدهاى كوچك صنايع مصرفى و انبارهاى كالا را نام برد و افزون بر اين ها مجتمع هاى بزرگ صنعتى چون پالايشگاه نفت تهران و كارخانه سيمان نيز در محل مزارع داير شده اند كه اين مجموعه عوامل سبب آفت كشاورزى منطقه شده اند؛
2) بخش كهريزك، در جنوب بخش مركزى و شمال فشاپويه قرار دارد و شامل روستاهايى است كه در حاشيه جنوبى دشت تهران تا دامنه هاى شمالى كوه آراد قرار