شيعى آل بويه توانسته بود جوانانى تربيت كند كه از لحاظ علمى و فرهنگى فرزانگان عصر خويش باشند. لذا به آسانى دولت هاى بعد نمى توانستند آنان را كنار نهند و به وجودشان احتياج داشتند. همين امر باعث شده بود تا تشيع در ساختار ادارى دولت سلجوقى نفوذ كند و از مذهب شيعه و شيعيان رى حمايت نمايد.
تسامح شيعه در برخورد با پيروان مذهب تسنن، در بقاى شيعه رى و حوزه علميه آن تا حدودى مؤثر بود و مى توانست نوعى همزيستى مسالمت آميز بين دو مذهب ايجاد كند. ۱
مدارس شناخته شده حوزه علميه رى
نصيرالدين ابى الرشيد عبدالجليل رازى در كتاب «النقص» نام تعدادى از مدارس شيعه را در رى بدين گونه ذكر كرده است:
1 ـ مدرسه سيد تاج الدين محمد كيكى
2 ـ مدرسه شمس الاسلام حسكا بابويه
3 ـ مدرسه خانقاه ريان
4 ـ مدرسه سيّد زاهد ابوالفتوح
5 ـ مدرسه فقيه على جاستى
6 ـ مدرسه محله در زان مهران ـ زاد مهران
7 ـ مدرسه خواجه عبدالجبار
8 ـ مدرسه كوى فيروزه
9 ـ مدرسه خواجه امام رشيد رازى
10 ـ مدرسه شيخ حيدر مكى
11 ـ مدرسه ابى الوفا رازى