مردم اصيل و آزاده ايران، جنايات پهلوى را به خاطر مى آورند. آن ها ديده و يا شنيده بودند كه دژخيمان، به دستور پهلوى، در كنار حرم هاى شريف حضرت رضا و حضرت معصومه و حضرت عبدالعظيم و نيز، حرم حضرت شاه چراغ، در شيراز، به زن هاى عفيف حمله كرده و چادر و روسرى را از سر آن ها برمى داشتند و مردم را به دستور پهلوى و به جرم طرفدارى از حجاب، در مسجد گوهرشاد محاصره كردند و كشتند و به داخل گارى ها ريخته و در اطراف چاه هاى متروكه محمّدآباد، واقع در جنوب مشهد دفن نمودند. پهلوى مقادير زيادى از سرزمين هاى حاصلخيز گيلان و مازندران و تهران و ورامين، قزوين و جاهاى ديگر ايران را با ترفند، به تملّك مطلقه خود درآورده بود كه به عنوان موقوفات پهلوى، درآمد حاصله از آن ها، بودجه عيّاشان اين كشور و خارجيان هم كيش آن ها را تأمين مى كرد. مردم ديده و يا شنيده بودند كه چگونه پهلوى، پدران و عزيزانشان را در سياهچال هاى زندان ها، به دست درگاهى ها و پيرم ها سپرده و از ميان برده بود و آنها ديده بودند كه چه توهين هايى به مقدّسات دينى و مذهبى مى شد. مگر مردم فراموش كرده بودند زمانى را كه رضاشاه با دستگاه عزادارى حضرت سيدالشهداء، در ايران، درافتاد و عزادارى را قدغن كرد؟ مردم سالخورده و ميان سال ما به ياد داشتند كه چگونه رضاخان به حوزه هاى علميه دينى سراسر ايران حمله كرد و تمام روحانيون را تهديد و آن ها را وادار به خلع لباس مقدّس روحانيّت نمود. مردم هنوز فراموش نكرده بودند كه چگونه پهلوى به بهانه اتّحاد شكل، مى خواست به نفع غرب، صورت اصلى و اسلامى ايران را مسخ و به جاى آن فرنگى مآبى را جايگزين نمايد. مردم مى دانستند كه او براى خوش خدمتى به غرب، سعى مى كرد مراكز دينى و مذهبى و فرهنگى را از بين ببرد. او درس قرآن را در مدارس قدغن كرد و براى سرگرم كردن مردم، موسيقى را جايگزين آن نمود. اين پهلوى بود كه بساط مشروبات الكلى را در سراسر ايران گسترش داد و حتّى باندرول رسمى به آن زد و به بازار مسلمانان عرضه كرد. پهلوى با در دست داشتن امكانات، براى اين كه به راحتى مردم را سركوب نمايد، بى بند و بارى را در ايران رواج
