1.برخى از فرزندان عبدالعظيم بن معيه حسينى نامبرده از نسل فرزندش على بن عبدالعظيم و از نسل نوه اش، حسين بن محمد معروف به ميمون بن عبدالعظيم است. ناگفته نماند كه اين عبدالعظيم غير از حضرت عبدالعظيم صاحب حرم و مقام در رى مى باشد، زيرا صاحب حرم و بارگاه، عبدالعظيم بن عبداللّه بن على بن حسن به زيد بن حسن سبط پيامبر صلى الله عليه و آله است. كه بعدها مصنّف نام آن بزرگوار را در همين كتاب مى آورد.

2.تا اين جا، مطالب از هر دو نسخه افتاده بود كه از ص ۴۹۸ جنة النعيم تكميل كردم.

1.در كتاب عمده، مشجّر كشّاف و بحر الانساب ركن الدين موصلى به نام عبداللّه كه فرزند يحيى باشد برخورد نكرديم.

2.به احتمال قوى در اين جا مصنّف اشتباه كرده است، زيرا در كتاب هاى تاريخ به صراحت آمده است كه مادر فخر الدوله حاكم رى نبوده، بلكه همسرش، بانو ام ابى طالب، رستم ملقب به مجد الدوله در آن جا حكومت داشته است، توضيح آن كه پس از وفات همسرش فخر الدوله در سال ۳۸۷ فرماندهان فرزندش رستم را كه تنها چهار سال داشت به جاى او نشاندند و رى و بلاد جبل را در اختيار او، و همدان، قرميسين تا حدود عراق را نيز در اختيار برادرش شمس الدوله نهادند. اما مرجع در حقيقت مادر ابوطالب مجدالدوله دختر شيروين بن مرزبان والى مازندران بوده است كه زنى دانا، سياستمدار و با تدبير بود، زمام امور را به دست گرفت، و ابوطاهر دوست فخرالدوله و ابوالعباس ضبى كافى به امر او در كارها مباشرت داشتند. تا اين كه از سال ۳۹۷ بين او و فرزندش مجدالدوله مشكلاتى پيش آمد و او در زندان افتاد و بعدها از زندان فرار كرد و از بدربن حسنويه كرد و شمس الدوله كمك خواست و به رى بازگشت، مجدالدوله را محاصره كرد و بين آنها جنگ درگرفت و بدر، پيروز شد و داخل رى گرديد و مجدالدوله را اسير كرد و مادرش او را زندانى نموده و برادرش شمس الدوله را حدود يك سال به جاى او گمارد و بعد دوباره پسرش را به سلطنت باز گرداند و شمس الدوله به همدان رفت، و آن بانو تا سال ۴۱۹ كه از دنيا رفت زمام امور را در دست داشت و با مرگ وى ـ به دليل ضعف مجدالدوله و سوء تدبيرش ـ نظام سلطنت در هم ريخت تا اين كه در ۱۲ جمادى الاول سال ۴۲۰ حكومتش پايان گرفت و سلطان محمود او را دستگير كرد و به اين ترتيب دودمان آل بويه از جمله كسانى كه نسبشان به مجدالدوله منتهى مى شد پايان گرفت. اين چند خطّ از تاريخ زندگى بانو مادر مجدالدوله همسر فخرالدوله بود و آنچه در متن آمده سهوالقلم است (دقّت كن).

3.وى ابوالعباس احمد بن على اصغر رويانى فرزند ششديو مكارى پسر حسين بن عيسى بن محمد بطحانى حسينى معروف به مانكديم فرزند ششديو نسب شناس و نقيب است. و اوست كه نامه رى را جمع آورى كرده است كه يكى از مصادر تذكرة النّسب عبيدلى مى باشد. (الذريعه، ج ۵، ص ۹۸).