استان دوم، استان مركزى، استان تهران
در 1316ه .ش در تقسيمات كشورى ايران تغييرات وسيعى يافت و ايران به 10 استان و 49 شهرستان تقسيم گرديد. ناحيه تهران با عنوان شهرستان تهران در شمار شهرهاى استان دوم به مركزيت سارى قرار گرفت ۱ و اندكى بعد، استان جديدى به نام استان مركزى به مركزيت تهران تأسيس گرديد با شش شهرستان تهران و قزوين و قم و دماوند و ساوه و محلات. در اين تقسيمات شهرستان تهران به بخش هاى رى، ورامين، شميران، افجه، كن، شهريار، كرج، طالقان تقسيم شده بود. ۲ در سال 1336 بخش رى به شهرستان تبديل شد. تا
سال 1357ه .ش تهران جزو استان مركزى و مركز آن بود. در 1356 و 1357ش استان مركزى سابق به دو استان تهران و مركزى (اراك) تجزيه شد و بخشى از آن هم به استان هاى همجوار الحاق گرديد. ۳ هم اينك استان تهران داراى 13 شهرستان به نام هاى ذيل است: اسلامشهر، پاكدشت، تهران، دماوند، رباط كريم، رى، ساوجبلاغ، شميرانات، شهريار، فيروزكوه، كرج، نظرآباد، ورامين. ۴
1.جغرافياى مفصل ايران، ربيع بديعى، ج ۲، ص ۲۲۱.
2.فرهنگ جغرافيايى ايران، زير نظر رزم آرا، جلد نخست، جدول صفحه ماقبل يك.
3.يادداشت هاى مخطوط از اسناد تقسيمات كشورى توسّط آقاى نعمت اللّه محرّمى از اعضاى واحد تقسيمات كشورى وزارت كشور.
4.سالنامه آمارى استان تهران، ۱۳۸۰ش، ص ۹. با اعمال تغييرات جديد تقسيمات كشورى.
