تذكره پنجم
در بيان هجرت حضرت عبدالعظيم عليه السلام به زمين رى.
بدان كه آن حضرت به مضمون آيه شريفه : « وَمَن يُهَاجِرْ فِي سَبِيلِ اللّهِ يَجِدْ فِي الأَرْضِ مُرَاغَماً كَثِيراً وَسَعَةً »۱ آن جناب در زمان معتزّ باللّه كه از خلفاء بنى العباس بود و معاصر زمان امام على النقى عليه السلام از سر من رأى نهضت و هجرت فرمود [ و ] به خطه رى نزول اجلال نمود و جهت حركت ايشان هم به امر وحكم امام عليه السلام بوده است وچون اخص اصحاب حضرت جواد عليه السلام واز خيار و كبار محبّين و مقرّبين حضور مهر ظهور ابوالحسن الثالث امام على النقى عليه السلام بود و معتز باللّه ملعون نهايت خوف از آن بزرگوار داشته از اين جهت در مقام اذيّت و قتل وى برآمد ناعلاج به امر امام آن سيّد بزرگوار از جوار فيض آثار ايشان مهاجرت نموده و از عيالات ووطن مألوف خود مفارقت كرد .
و بعضى نقل نموده اند كه به عزم زيارت قبر منوّر حضرت رضا عليه السلام از سرّ من رأى بيرون آمد و به طرف بلاد خراسان متوجه شد ، و چون به شهر رى وارد شد زمانى بجهت زيارت قبر شريف امام زاده حمزة بن موسى بن جعفر عليه السلام توقف نمود .