تذكره ششم

در بيان احاديثى كه حضرت عبدالعظيم بدون واسطه يا با واسطه از ائمه طاهرين يا اصحاب ايشان نقل فرموده اند و آن بسيار است.
و نقل شده است كه مرحوم صدوق رحمه الله كتابى در اخبار مرويه از حضرت عبدالعظيم تاليف فرموده و لكن آن كتاب را نيافته ايم و چون كه در اخبار و احاديث ـ به طريق سنى و شيعه ـ رسيده است در فضيلت نقل چهل حديث و از طريق عامه است كه قال رسول اللّه صلى الله عليه و آله وسلم : « من قرأ على امتي اربعين حديثاً كنت له شفيعاً يوم القيامة » . و در كتب خاصه مرويست : « من حفظ اربعين حديثاً من السنة كنت له شفيعاً يوم القيامة » . و در جلد اول بحار تعداد چهل چيز فرموده از اصول و فروع در حديث ديگر وارد شده : « من حفظ اربعين حديثاً بعثه اللّه عالماً فقيهاً » ، يعنى كسى كه چهل حديث حفظ كند خداوند روز قيامت او را عالم فقيه محشور فرمايد ، فلذا ابن عبد عاصى عازم شدم چهل حديث از اخبار مرويه حضرت عبدالعظيم از ائمه هدى عليهم السلام به مناسبت اين مختصر نقل بنمايم و به فارسى ترجمه شود كه براى عموم ان شاء اللّه تعالى نافع باشد.

۰.حديث اول : در كتاب « دعوات » مرحوم سيد ابن طاوس مسطور است كه حضرت عبدالعظيم عليه السلام در شهر رى نقل فرموده است كه حضرت امام محمّد نقى در شبى كه هلال ماه مبارك رمضان ديد ، بعد از فراغت از نماز مغرب قصد روزه

باللّه منزله غربت است و از براى او سه درجه است.
اول غربت از وطن است كه فرمودند مرگ او شهادت است و حشر او با عيسى مى باشد ، چرا كه از سنت آن حضرت است.
دوم غربت حال است و آن از براى طالب حق و سالك الى اللّه است كه پيغمبر فرمود « طوبى للغرباء » و طوبى محلى است در بهشت و آن پاكيزه ترين درجات بهشت است و حال غربت از براى صالحى است در زمان فاسدى يا عالمى در بين جمالى يا صديقى در بين منافقين.
درجه سوم غربت درجه همه است براى عارف كه آنچه را به واسطه شهود درك مى كند ديگران درك نمى كنند پس آن چه را كه متعلق همت او است مردم درك نمى كنند و از اين جهت غريب است .