۰.حديث بيستم : در كتاب « كافى » نقل نموده كه حضرت عبدالعظيم عليه السلام فرمود: حضرت جواد عليه السلام از آباء مكرّمين خود روايت كرده كه حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود : با فاطمه زهراء بر سول خدا وارد شديم پس يافتيم جناب ختمى مآب سخت گريه مى كند .
عرض كردم : پدر و مادرم فداى شما باد يا رسول اللّه ! چه چيز شما را بگريه درآورده ؟
فرمود : يا على ! در شبى كه مرا به معراج بردند زن هاى چند از امّت خود را ديدم به عذاب سخت معذّب بودند و الحال تفكر در حال ايشان نمودم و گريستم به واسطه آنچه را كه ديدم از عذاب ايشان .
از آن جمله زنى ديدم گوشت بدن خود مى خورد و آتش از زيرش مشتعل بود .
و ديدم زنى را به زبانش آويخته بود و حميم جهنّم به حلق وى مى ريختند .
و زنى را ديدم كه پاهاى او را به دست هايش بسته بودند و مارها و عقرب ها بر وى مسلّط بودند .
و زنى ديدم كور و كر و لال در تابوت از آتش دماغ سرش از منخر او بيرون آمده و بدن او از جذام و برص قطعه قطعه شده .
و زنى را ديدم به پاهايش آويخته بودند در تنورى از آتش .
و ديدم زنى كه گوشت بدنش را از جلو و عقب به مقراض هاى آتشين جدا مى كردند .
و زنى را ديدم كه صورت و دست او را به آتش مى سوزانيدند و امعاء خودش را مى خورد .

امام على النقى ابى الحسن الثالث از پدرش حضرت جواد از پدرش حضرت رضا عليه السلام روايت كرده كه : روزى ابو حنيفه خدمت صادق مشرف بود چون بيرون آمد حضرت موسى بن جعفر را ملاقات نمود ، عرض كرد : اى جوان ! معصيت و گناهان از كيست ؟
حضرت فرمود : از سه قسم بيرون نيست :
اول آنكه بگوييم معصيت از خداوند است و حال آنكه از خداوند نيست پس سزاوار نيست كريم عذاب كند بنده خودش را به چيزى كه خودش متصدى آن نشده است .
دوم آنه بگوييم معصيت از خداوند و بنده است پس سزاوار نيست از براى شريك قوى ظلم كند به شريك ضعيف .
قسم سوم آنست كه بگوييم از بنده است و حقيقتاً هم آن معصيت از بنده است اگر خداوند او را عقاب نمود به واسطه گناه اوست و اگر عفوش نمود به كرم وجود اوست ^۱ .
و اين حديث شريف بهتر بيانيست براى ردّ جبر و تفويض ، فتدبّر واغتنم .