چون فردا شد داخل شدم خدمت جدّم رسول خدا در وقتى كه اميرالمؤمنين در خدمتش مشرف بود ، آن سه نفر هم بودند ، عرض كردم : اى پدر ! شنيدم در حقّ اصحابت اين ها ، فرمايشى فرموده اى .
فرمود : بلى ، پس اشاره كرد به ايشان و فرمود : اين ها گوش و چشم و دل اند و سؤال مى كنند از وصى من على ابن ابى طالب از ايشان . پس فرمود كه : خدا مى فرمايد : « إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَ كُلُّ أُوْلئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً »۱ .
پس فرمود كه : به عزّت پرودگارم كه جميع امّت من نگاه داشته مى شوند روز قيامت و سؤال كرده مى شوند از ولايت على ابن ابى طالب و اين است قول خداى تعالى : « وَقِفُوهُمْ إِنَّهُم مَّسْؤُولُونَ »۲ . ۳
راقم حروف گويد : وجه تعبير ابابكر به گوش و سمع شايد اين باشد كه