بن عمر از حضرت صادق عليه السلام نقل فرمود : كسى كه اطاعت كند و متديّن شود به دينى به غير آنكه از عالم صادقى بشنود ، خداوند تعالى او را لازم مى كند در ضلالت و گمراهى با آنكه خود را بى نياز داند .
راقم حروف گويد : به گمان احقر مراد جهل مركّب است كه نداند و نداند كه نداند .
و ديگر فرمود : كسى كه ادّعاى علم كند و شنيده باشد آن را از غير درى كه خداوند از براى بندگانش باز فرمود پس او مشرك است .
پس اين باب يعنى باب اللّه اعظم و ولايت مطلقه آل محمّد عليهم السلام امين و مأمون است از آفات .
۰.حديث سى ام : در كتاب « كافى » از احمد بن مهران از حضرت عبدالعظيم بن عبداللّه حسنى عليه السلام از على بن اسباط و حسن بن محبوب از ابى ايوب از ابى خالد نقل فرموده گفت : سؤال نمودم از اباجعفر حضرت باقر عليه السلام از قول خداوند عزّوجل : « فَآمِنُوا بِاللّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِي أَنزَلْنَا »۱ كه مراد از نورى كه بايد بعد از خدا و رسول ايمان به وى آورد كيست ؟
فرمود : اى ابا خالد ! نور ائمه است در دل هاى مؤمنين كه از آفتاب تابنده روشن تر است در روز ، و ايشان كسانى هستند كه دل هاى مؤمنين را روشن مى كنند و خداوند نور ايشان را محجوب كرده از كسانى كه خواست و از اين
