و رسول است بر جميع خلايق .
پس فرمايد : بلى ، هركس يكى ازاهل بيت و ذرّيّه مرا مأوى داده يا به ايشان احسان كرده ، برهنه ايشان را پوشانيده يا گرسنه ايشان را طعام داده پس برخيزد تا جزا دهم او را .
پس گروهى از خلق كه اين كار كرده اند برخيزند .
پس از جانب حق تعالى ندا رسد : يا محمّد ! اى حبيب من ! قرار دادم جزاى آنها را با تو ، پس جاى ده ايشان را هر كجا از بهشت كه خواهى ، پس مسكن دهند ايشان را در مقام وسيله كه محجوب از پيغمبر و اهل بيت او نباشند و مجاور با ايشان باشند در بهشت ^۱ .
و در كتاب « خصال » منقول است كه : هركس ذرّيّه مرا دوست ندارد يا ولدالزناست يا منافق ^۲ .
و در كتاب « فضائل السادات » سبط مرحوم ميرداماد ، ـ رحمة اللّه عليه ـ از

شريفه كه : بگو اى پيغمبر من مزد رسالت از شما نمى خواهم مگر دوستى خويشانم را ، و صدقه واجب بر ايشان حرام است ، چراكه آن از اوساخ و آلودگى هاى دست هاى مردم است ، و پاكيزگى از براى ايشان است .
و اعتقاد ما درباره بدهاى ايشان آن است كه از براى آنها دو برابر عذاب است و از براى خوبان ايشان دو برابر اجر است .
و از حضرت رسول صلى الله عليه و آله وسلم منقول است كه : من در روز قيامت شفاعت مى كنم از چهار صنف و اگرچه بيايند با گناه اهل دنيا : يكى آن مردى كه يارى كند ذرّيّه مرا ، و ديگر مردى كه بذل كند مال خود را براى ذرّيّه من وقتى كه در تنگى باشند ، و ديگر مردى كه دوست دارد ذرّيّه مرا به زبان و دل ، و ديگر مردى كه سعى كند در حوائج ذرّيّه من ^۱ .
و حضرت صادق عليه السلام فرمود : چون روز قيامت مى شود منادى ندا مى كند: اى خلايق ! ساكت شويد كه حضرت محمّد صلى الله عليه و آله وسلم با شما حرف مى زند . پس خلايق ساكت مى شوند . پس مى ايستد پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم و مى گويد : اى گروه خلايق ! كسى كه از براى او نزد من چيزى هست يا منّتى دارد يا احسانى به من كرده ، برخيزد تا جزا دهم او را .
پس مى گويند : فداى تو باد پدران و مادران ما ! چه چيز از ما نزد شما هست ؟ و چه منّتى بر شما داريم ؟ و چه احسانى كرده ايم ؟ بلكه احسان از خدا