تذكره هشتم

در بيان وفات و شهادت حضرت عبدالعظيم عليه السلام

مسلّم است كه به مضمون آيه وافيه « وَمَن يَخْرُجْ مِن بَيْتِهِ مُهَاجِراً إِلَى اللّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ يُدْرِكْهُ الْمَوْتُ فَقَدْ وَقَعَ أَجْرُهُ عَلَى اللّهِ »^۱ و به مفاد حديث نبوى صلى الله عليه و آله وسلم « موت الغريب شهادة »^۲ يكى از مهاجرين الى اللّه كه در طريق مهاجرت و غربت شهيد شد و وفات نمود و بر خداوند است اجر عظيم او ، حضرت عبدالعظيم است پس آن حضرت تأسّى و اقتداء به اجداد گرام خود نمود از انبياء و اولياء عليهم السلام .
و در كتب متعدّده معتبره از علم رجال و انساب ، چون « منهج المقال » و كتاب « نقد الرجال » شرح وفات آن حضرت را چنين ذكر نموده اند كه : احمد بن محمّد بن خالد برقى گفت : حضرت عبدالعظيم عليه السلام فرار كرد از سلطان جابر زمان و در شهر رى وارد شد و در سردابى كه زير زمين بوده است مخفى شد در خانه مردى از شيعيان ، در كوچه[اى] كه معروف به سكة الموالى بوده منزل گرفته و گويا سكة الموالى ناميدند آن كوچه را براى آنكه حضرات شيعه كه

كه به بركت صاحب آن قبر از آنها رفع مى شود ، و چه حاجت ها كه روا مى شود ، و چگونه نعمت ها كه به ايشان عطا مى شود و رحمت ها كه بر ايشان نازل مى شود .
و نكته و سرّى در اين مقام به نظر آمد كه عمر سعد دشمن آل محمّد صلى الله عليه و آله وسلمبه تمنّاى ملك رى ، آن خون هاى مقدّس را از آل محمّد صلى الله عليه و آله وسلم ريخت و حضرت سيّدالشهدا او را نفرين كرد كه از گندم رى نخورى ، دشمن به حسرت آن هلاك شد و خداوند در عوض آن ملك را با آن موفور نعمت به دوستان و عزاداران سيّدالشهدا و آل محمّد صلى الله عليه و آله وسلم مرحمت فرمود كه انصافاً عزادارى اهالى رى و طهران امتياز دارد در بلاد ايران ، و قبر يك نفر از ذرّيّه آل محمّد صلى الله عليه و آله وسلم اين طور محلّ توجّه و شوكت و شعار مذهب تشيّع قرار داد در رى كه سال ها از دور و نزديك به اين ايران زمين شريف بيايند و دوستان آل محمّد در اين شهر پر نعمت و قبر شريف استفاده هاى روحانى و جسمانى نمايند ، و شايد اين نكته هم يك سرّى باشد از اسرار « من زار عبدالعظيم بري كمن زار الحسين عليه السلام بكربلا » ^۱ كه شرح آن انشاء اللّه تعالى عرض خواهد شد .