جناب عبدالعظيم عليه السلام براى حفظ دين ، جلاء وطن نموده و براى نشر احكام دين در غربت ، بنا به روايت مرحوم طريحى كه « دُفِنَ حيّاً » به طور اصعب و سختى به درجه شهادت رسيد كه آن هم مثل قتل صبر است .
وجه چهارم : كه به نظر قاصر راقم حروف رسيده ، آن است كه چنانچه حضرت حسين عليه السلام در مقام اطاعت و عبوديّت و سلوك و سفر الى اللّه فانى فى اللّه شد ، همچنين جناب عبدالعظيم عليه السلام هم در مقام اطاعت امر آل محمّد عليهم السلام و پيروى ايشان فانى شد كه آن هم فناء فى اللّه است و شرح اين مطلب را در ذيل بيان مقامات آن جناب به عرض رسانيدم و تكرار نمى شود . پس از اين جهت تشبيه فرمودند زيارت آن جناب را به زيارت حضرت حسين عليه السلام ، چراكه ارتباط و اتحاد معنوى و اتصال روحانى جناب عبدالعظيم داشت با آن حضرت ، البته در ارواح مجرده و انوار مقدسه تفكيك و جدايى بين ايشان نتوان قائل شد .
وجه پنجم : آن است كه يكى از قتله سيّدالشهداء عليه السلام عمر بن سعد است و جهت اقدام آن لعين بر قتل سيّدالشهداء طمع به حكومت رى نموده بود ، چنانچه در كتب مقاتل مسطور است « وعده ابن زياد لعنة اللّه يولّيك الري و شعر عمر سعد أأترك ملك الرّيّ والرّيّ مُنيتي » ^۱ معروف است ، پس خدا خواست كه آن خبيث به مراد خود نرسد و مراد او كه حكومت رى باشد به دست دوستان سيّدالشهداء عليه السلام بيايد و منافع رى و گندمى را كه آن حضرت به عمر سعد فرمود :

آنكه آن قبر محلّ هبوط ملائكه است ، و محلّ نزول فيض الهى است لابد به زائر هم بهره اى مى دهند ، پس از توجه و حضور زائر صاحب آن قبر شريف از خداوند براى او فيضى و مددى مى طلبد و دعاء ميّت مقرّب به اجابت خواهد رسيد ، حال هر قدر توجّهات صورةً ومعنا بيشتر باشد و مزور نيز مقرّب تر باشد فيوضات آن و استفاضه از آن بيشتر است .
مطلب سوّم : كه مناسب است در اين مقام بيان شود ، وجه تشبيه زيارت جناب عبدالعظيم است به زيارت حضرت حسين عليه السلام ، وجوهى مى توان گفت :
وجه اوّل : آن است كه آنچه را به چيز ديگر تشبيه كنند ، بايد چيز ديگر يعنى مشبّه به ، اقوى و اشد باشد ، چون زيد كالاسد كه در مثل مى گويند زيد مثل شير است . پس تشبيه زيارات جناب عبدالعظيم به زيارت حضرت حسين ، براى آن است كه در اخبار و آثار ، ثواب زيارت هيچ يك از ائمّه به قدر ثواب و اجر زيارت آن حضرت نرسيده .
وجه دوّم : آنكه چون حضرت حسين عليه السلام از وطن مألوف و مولد مأنوس و جوار فيض آثار جدّ بزرگوار خودش دور ماند و حضرت عبدالعظيم عليه السلام هم در اين گونه ابتلائات ، حالات شريفش شباهت به آن حضرت داشت لذا زيارتش را مانند جدّ شهيدش دانستند و ثواب حضورش را معادل و مماثل حضور آن جناب قرار دادند و چون وحدت و غربت و شهادت آن حضرت اشدّ و اصعب بود ، لهذا تشبيه به آن حضرت نمودند .
وجه سوّم : آن است كه چنانچه حضرت سيّدالشهداء براى حفظ دين ترك وطن فرمود ، بلكه فرمود « تركتُ الخلقَ طُرّاً في هواكا » ^۱ و شهيد شد به قتل صبر ،