245
التذكرة العظيمیة

كسانى كه اصرار دارند به بوسيدن در و ديوار و آستانه خوب است يك دادرسى از سادات فقراء گرسنه و ارحام بى چاره حضرت عبدالعظيم بنمايند و به معصيت ريش تراشى و تشبّه به كفّار رجالاً و نساءً و غيره دشمنى با اسلام و حضرت عبدالعظيم و جدّ امجد او نكنند .
ديگر از آنچه ترك آن مطلوب است طواف در اطراف آن قبر شريف است كه در اخبار و احاديث اهل بيت عليهم السلام رسيده كه مطلقاً طواف دور قبر مكروه است و اسباب هم و غم است ، حتّى دور قبر امام مكروه است ، سواى اطراف خانه كعبه طواف نرسيده است .
و آنچه عرض شد راجع به آداب زيارت حضرت عبدالعظيم عليه السلام ظاهراً و باطناً ، البته نسبت به خدّام آستانه مباركه بايد بيشتر ملحوظ باشد ، چراكه سبباً و نسباً بستگى به آن آستانه شريفه دارند و احترامات ولى نعمت خود را بيشتر بايد ملاحظه نمايند و حقّ نمك خوارگى را مراعات نمايند تا اسباب تذكر زائرين شود و الاّ اگر در وظايف خود كوتاهى نمايند و از مقام تقوى و پرهيزكارى در اطراف آن مرقد شريف دست بردارند ، عذاب و نقمت ايشان شديدتر خواهد بود و كفران موجب سلب نعمت خواهد شد ، « ويلٌ لمن شفعاؤه خصماؤه » واى بحال كسى كه شفيع و آقاى او دشمن او باشد .


التذكرة العظيمیة
244

مردهاى اجنبى و جوان هاى نانجيب نكنند ، اگر براى معصيت مى روند بيش از اين تير به قلب شريف حضرت عبدالعظيم نزنند و آن گل بوستان احمدى را بيش از اين آزرده و اذيت نكنند .
ديگر از آنچه ترك آن مطلوب است ، بوسيدن در و ضريح و عتبه و صورت به خاك ماليدن چراكه اگر به قصد ورود و عبادت باشد حرام است زيراكه وارد نشده .
محمّد بن ادريس كه از اجلّه علماء شيعه است در كتاب « السرائر » فرموده : « ولا أرى التعفير على قبر أحد ولا التقبيل سوى قبور الأئمّة لأنّ ذلك حكم شرعي يحتاج في استحبابه وإثباته إلى دليل شرعي ولن يجده مطالبه ولولا إجماع طائفتنا على التقبيل والتعفير على قبور الأئمّة عند زيارتهم لما جاز ذلك لما قدّمناه » ۱ . پس به همين بيان حق كه فرموده سواى قبور امام ها بوسيدن و صورت به خاك ماليدن آن جايز نيست ، خوب است كسانى كه اصرار دارند به اين امور دل هاى خود را خاضع كنند براى خداوند و آل محمّد صلى الله عليه و آله وسلم و حقوق ايشان را از خمس و سهم امام عليه السلام و اطاعت اوامر ايشان را اداء نمايند ، نظير حكايت ابو حنيفه است كه در اوائل اين كتاب در فضائل سادات بيان نمودم كه عصاى پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم را ديد به دست حضرت صادق عليه السلام ، خواست عصا را ببوسد حضرت صادق عليه السلام فرمود قريب به اين مضمون :
بيا دست مرا ببوس كه از گوشت و پوست پيغمبر روئيده شده ، چوب را مى بوسى و مرا اذيت مى كنى ؟! ۲

1.السرائر ص۸۱.

2.وروينا عن بعض الأئمة الطاهرين عليهم السلاموالصلاة أنّه قال : أتى أبو حنيفة إلى أبي عبد اللّه جعفر بن محمد عليه أفضل الصلاة والسلام فخرج إليه يتوكأ على عصا . فقال له أبو حنيفة : ما هذه العصا يا أبا عبد اللّه ، ما بلغ بك من السن ما كنت تحتاج إليها . قال : أجل ولكنا عصا رسول اللّه صلى الله عليه و آله وسلمفأردت أن أتبرك بها . قال : اني لو علمت ذلك وأنّها عصا رسول اللّه صلى الله عليه و آله وسلم لقمت وقبّلتها . فقال أبو عبد اللّه عليه الصلاة والسلام : سبحان اللّه وحسر عن ذراعه وقال واللّه يا نعمان لقد علمت أن هذا من شعر رسول اللّه صلى الله عليه و آله وسلم ومن بشره فما قبلته فتطاول أبو حنيفة ليقبل يده فاستل كمه وجذب يده ودخل منزله. دعائم الإسلام ج۱ ص۹۵ ؛ مناقب آل أبي طالب عليهم السلام ج۴ ص۲۴۸ ؛ بحار الأنوار ج۱ ص۲۲۲ و ج۴۷ ص۲۷.

  • نام منبع :
    التذكرة العظيمیة
    سایر پدیدآورندگان :
    هزار، علیرضا
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 76013
صفحه از 384
پرینت  ارسال به