عصيان خدا كرد نفى فرمود خدا او را از پدرش ، همچنين است هركه از ما بنى هاشم باشد و اطاعت الهى نكند پس نيست از ما ، و تو هرگاه اطاعت الهى كنى پس تو از ما اهل بيتى ^۱ .
راقم حروف گويد : به واسطه آن اطاعت بود كه فرمودند : سلمان منّا أهل البيت^۲.
و از حضرت امام على النقى منقول است كه : « تجنّبوا ابني جعفر فإنّه منّي بمنزلة كنعان من نوح » .يعنى دورى كنيد از پسرم جعفر كه او نسبت به من ، مثل كنعان است از نوح .
و راقم حروف گويد : اختلافى كه در اخبار هست از جهت معذّب شدن سادات بنى الزهراء به عذاب آخرت ، ممكن است جمع نمودن به اين طور كه حرام شدن از آتش به نوعى از استحقاق مختص به اولاد بطنى حضرت صدّيقه ـ عليها سلام اللّه ـ باشد و بر غيرايشان حرام بودن به محض تفضّل باشد نظر به احاديث ديگر كه دلالت بر مغفرت جميع ذرّيّه دارد ، خصوصاً هرگاه به امامت ائمّه قائل باشند هرچند قبل از موت به زمان قليلى باشد و تبرّى و بيزارى لازم است چنانچه فرموده اند : اگر كسى اطاعت خدا نكند و مثل پسر نوح غرق معصيت شود بلكه كافر شود و بر سفينه نجات ولايت ائمّه هدى مستقر نباشد ، هرچند هاشمى و فاطمى باشد و ايشان فضيلتى كه دارند به سبب اطاعت خدا و قرب به حضرت رسول و ائمّه اطهار است . پس اگر كسى مطيع خدا نباشد ، ائمّه

مستفيض شوند .
حسن بن موسى الوشاء البغدادى گفت : بودم در خراسان با حضرت رضا عليه السلام در مجلس آن حضرت ، و زيد بن موسى كه برادر آن حضرت بود حاضر بود و رو كرده بود در مجلس بر جماعتى ، افتخار مى كرد بر ايشان و مى گفت : ما و ما ، و از بزرگى خود سخن مى گفت ، و حضرت امام رضا عليه السلام رو كرده بود به قومى و با ايشان سخن مى گفت ، پس شنيد سخن زيد را ، و رو كرد به او فرمود : اى زيد ! آيا مغرور ساخته تو را سخن سبزى فروش هاى كوفه كه روايت كرده اند حديثى كه فاطمه عليهاالسلامنگاهداشت دامن عصمت خود را از شوب دنس معصيت و حرام ، پس حرام كرد خداوند ذرّيّه او را از آتش دوزخ ؟! بخدا قسم كه نيست مراد از آن مگر حسن و حسين عليهماالسلام و اولاد از بطن آن حضرت خاصّه ، پس آنكه بوده باشد موسى بن جعفر كه اطاعت كرده خدا را و روزش را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد و معصيت كنى تو خدا را بعد از اين بياييد روز قيامت هر دو مساوى در درجه اجر ، اگر چنين باشد هرآينه تو عزيزتر خواهى بود نزد خدا از او ، به تحقيق كه امام زين العابدين فرمود : براى نيكوكاران ما دو اجر است و براى بدكاران ما دو عذاب .
و گفت حسن بن وشا : بعد از آن رو كرد حضرت رضا عليه السلام به من و فرمود : يا حسن ! چگونه مى خوانى اين آيه را كه : « قَالَ نُوحٌ » الى آخره ؟
پس عرض كردم : بعض از مردم مى خوانند « إنّه عَمَلٌ غير صالح » كه عمل فعل باشد و غير صالح مفعول او ، پس آن كه به اين نحو قرائت كرده اند «عملٌ غير صالح» به رفع و تنوين نفى كرده است پس نوح را از پدرش .
پس حضرت فرمود : حاشا ! به تحقيق كه او پسر نوح بود ولكن چون