سيّده نفيسه بنت حسن بن زيد بن الحسن بن على بن أبى طالب عليهم السلام كه در خاك مصر مدفون است، مزارش زيارتگاه خاص و عام مى باشد و به طاهره و كريمة الدارين مشهور است.
وى در سنه 145 ه.ق در مكّه معظّمه متولّد شد و در مدينه منوّره با زهد و عبادت به سر برد. وى همسر اسحاق المؤتمن ـ پسر حضرت امام جعفر صادق عليه السلام ـ بوده و از آن صلب پاك، يك پسر و يك دختر آورد، كه قاسم و ام كلثوم نام داشته اند. پس از آن با شوهر و فرزندان خود به مصر رفته و چون هفت سال در آن جا به سر برده در ماه رمضان سنه 208 ه.ق به سراى قرب الهى شتافت. بعد از انجام مراسم دفن، اسحاق با دو فرزند خود به مدينه طيّبه، كه وطن آنها بود، مراجعت كرد.
پس با دلايل فوق ثابت شد كه نفيسه خاتون دختر حسن بن زيد بن حسن عليه السلام بود و قول كسانى كه اين سيّده جليله را دختر زيد بن حسن عليه السلام دانسته اند، نشأت گرفته از قلّت تتبّع و عدم دقّت آنان بايد دانست. ۱
نفيسه خاتون و گفتار علما درباره شخصيت او
همان طورى كه در مباحث قبل اشاره شد، نفيسه خاتون به زهد، و عبادت و صيام روزها و قيام شب ها مشهور روزگار خود بود. نفيسه خاتون صاحب مال زياد بود، لذا به درماندگان، مريضان و عموم مردم احسان مى كرد. وى سى مرتبه به حجّ مشرّف شد كه بيشتر آن پياده بود. در مسجدالحرام در حالى كه پرده هاى خانه خدا(كعبه) را مى گرفت اشك مى ريخت و ناله و فرياد مى كرد، و
