جنازه اش را بر گِرد خانه حضرت نفيسه خاتون طواف دادند، و وصيّت كرده بودند كه نفيسه بر جنازه وى نماز بخواند. ابو يعقوب، يكى از شاگردان امام شافعى، بر جنازه او نماز گزارد. و حضرت نفيسه خاتون هم پشت سر او بر جنازه امام شافعى نماز گذاشت.
نوشته اند كه محمد بن ادريس شافعى، هرگاه مريض مى شد از سيّده نفيسه طلب دعا مى كرد و از اثر دعاى او محمد بن ادريس صحّت و شفا مى يافت، تا اين كه يك مرتبه وى به مرض سختى مبتلا گشت و به عادت خود از عليا مخدّره نفيسه خواستار دعا گرديد. سيّده نفيسه خاتون به فرستاده امام شافعى گفت كه مولاى تو در اين مرض رحلت خواهد كرد و چنان شد كه او گفته بود.
از اين روست كه اهالى مصر خصوصا اهل تسنّن به مقامات عاليه اين خاتون بزرگوار عقيدتى بس عظيم دارند و تاكنون از آن عقيده عدول ننموده و پيوسته به زيارت مرقد منوّرش مى شتابند و از آستانه ملكوتى او برآورده شدن حاجات خود را مى خواهند] .
و از كتاب « عمدة الطالب » نقل شده كه على لقب او « شديد » است و مادرش ام ولد بوده و در حبس منصور دوانيقى وفات نمود ۱ .
و ابو نصر بخارى ۲ گفته : در زمان پدرش حسن امير وفات نمود و بسيار عظيم الشأن بود و جليلة المرتبه بوده ، و علماء صالحين او را به خوبى وصف نموده اند ، و او غير از على عابد است كه فرزند حسن مثلّث است يعنى حسن بن حسن بن حسن بن على بن ابى طالب عليه السلام .
و ابو الحسن عمرى و ابو نصر بخارى نقل كرده اند كه على شديد پسرى داشت موسوم به عبدالعظيم و مادرش دختر اسماعيل بن ابراهيم بن طلحه بوده
